Hlín - 01.01.1957, Blaðsíða 161

Hlin
159
fjöldi kvenna fæðir þar börn sín. Hvað skyldu þessir gömlu
viðir vera lengi að fuðra upp, ef eldur kæmist í.
Ef ekki væri þessi yndislega stjóm og aðhlynning Hallfríðar
Jónsdóttur, hjúkrunarkonu, sem þar hefur fómað fjölda mörg-
nm árum æfi sinnar við einróma vinsældir allra, þá væri ömur-
legt að þurfa að vera á þessum spítala. — Hallfríður á þá hug-
arhlýju og það viðmót, sem dregur sviða úr sárum þrautum.
„Því það er sólstöfuð gleði, sem viðmótið veitir, þegar vorgeisli
á hak við það skín.“ — Vorið er altaf í fylgd með Hallfríði.“
Um íslenska þjóðbúninginn. — Nú eru ungu piltarnir farnir
ir að taka svari íslenska þjóðbúningsins. Þökk sje þeim fyrir
það! — Eitt dagblaðið flutti þetta ávarp frá ungum mentamanni
á s.l. vetri:
„Stöðugt fækkar konum í þjóðbúningi. — Peysufötin eru að
hverfa. Einstaka konur eiga sjer þó peysuföt og klæðast á tylli-
dögum. Peysuföt eru dýr í kaupi, en ódýr í eigu, því ending
þeirra er mikil. — Kjólar eru venjulegast hvorttveggja í senn
dýrir í kaupi og endingarlitlir. Þar kemur þó annað til, — tísk-
an. — Tískan í klæðaburði kvenna er mjög breytileg. — Þegar
jeg var strákur um fermingu, var kjólfaldurinn tæpast á sköfl-
ungshnúðum. — Litlu síðar þurfti klæðaframleiðandi í Frakk-
landi að selja mikið magn klæðisdúka. Hann fjekk tískuteikn-
ara til að fella kjólfaldinn um fet, og kvenfólk um alla Norður-
álfu varð að skifta um kjóla. — Síðan hefur kjólfaldurinn legið
óstöðugt líkt og verðbrjef í kauphöllum. — Stundum er líka
tíska að láta sjá niður á bringu, stundum er fínt að sýna á sjer
mjóhrygginn og stundum virðist okkur karlmannagreyjunum,
að tískan sje að verða ekki ólík „Nýju fötum keisarans“!
Allar þessar glettur tískuherranna í París og New York
valda kvenþjóðinni ærnum þjáningum og útgjöldum. — Þessi
fjandi byrjaði seint á 19. öld, þegar fínt varð að afrækja upp-
hlutinn og taka upp „danska búninginn“. — Síðan hefur þessi
„fordönskun“ setið föst í landinu og er að útrýma þjóðlegum,
hollum og fallegum klæðum.
Kvenbúningurinn íslenski er sígildur og gullfallegur. —
Fönguleg kona er skörungur í íslenskum búningi. Lítilfjörleg
kona í „dönskum búningi“ verður oftast þokkaleg í íslenskum
búningi. Islenski búningurinn er hátíðabúningur, sem aldrei
verður hversdagslegur eða óþægilegur. — Fengjust konur til að
nota hann yrðu öll vandræði með samkvæmiskjóla úr sögunni.
— íslenski búningurinn er dýr. Það er rjett, en engin mótbára.
— Pilsin Skotanna eru dýr, en samt halda Skotar tröllatrygð