Hlín - 01.01.1957, Blaðsíða 167

Hlín
1G5
ágæta formenn og fjelagsandinn var góður alla tíð, sem jeg
þekti til.
Fyrst áttum við ekkert hús og fengum að halda fundi í kirkj-
unni, strmdum úti þegar gott var veður að sumarlagi. — Jeg
man að oddvitinn sem þá var hjer, var beðinn um leyfi til að
hafa fimdi í kirkjunni. — Hann hefur líklega verið formaður
sóknarnefndar. — Hann gaf góðfúslega leyfið, en bætti þó við:
„Það má ekki dansa mikið.“
Það var mikill áhugi fyrir sundi í fjelaginu. Þá var nú ekki
farið að steypa neinar sundlaugar. En jeg man að við komum
saman við Englandshver og þar var hægt að fá nóg af heitu
vatni og þar var hlaðið fyrir hveraláskinn og var oft kent þar
sund á vorin í þeirri sundlaug. En okkur fanst þetta heldur
mikið út úr fyrir okkur í miðdalnum og niðurdalnum. — Þá
var farið að hlaða sundlaug í Brautartungu. Það hjálpuðust
allir að við það, — konur og karlar. — Þegar verkinu var lok-
ið var sungið og dansaðir þjóðdansar á sljettri eyri, sem var
þar rjett hjá. — Síðan var oft farið í þessa sundlaug, þótt hún
frumstæð væri, og á hverjum sunnudegi var kent þarna sirnd,
minsta kosti fyrsta sumarið. Jeg man að jeg var þarna að hjálpa
til að kenna sund, stúlkunum og unglingunum, þetta var vel
sótt. Systkinum mínum kendi jeg að synda í Grímsá. — En svo
var kent sund oft á hverju vori fram við Englandslaug, þar til
ungmennafjelagið hjerna bygði sundlaug — steinsteypta — í
Brautartungu. — Þar er nú kent sund á hverju vori, bæði
Lunddælingum og ýmsum fleirum. — Kappsund var háð hjer
eitt sinn í Grímsá, hjer stutt frá bænum. Þá voru flestallir
ungmennafjelagar syndir og tóku þátt í þessu móti. Þetta var
á fyrstu árum ungmennafjelagsins hjer.
Svo það sýnir, að íþróttaáhuginn var mikill. Það var líka
mikið átak að koma upp húsi til að halda fundina í. Það sparaði
sig ekki fólkið, það lagði fram frívinnu, eftir því sem hægt var.
— En nú er búið að byggja stórt og vandað hús að Brautar-
tungu. Ungmennafjelagið hefur alveg staðið í því.
Steinlitur (Indigó). — Nú er orðið lítið um þá litun, sem áð-
ur fyr var framkvæmd á hverju heimili á íslandi að heita mátti.
Þessi litur var notaður í allan útvefnað, útsaum og prjón áður
fyr, og var allra lita íallegastur og varanlegastur (fagurblár).
Ein er þó sú kona, sem enn litar þennan fallega lit, og hefur
gert það á heimili sínu yfir 30 ár. Það er Ragnhildur Pjeturs-
dóttir í Háteigi í Reykjavík. (Litar upp á gamla móðinn.)
Þennan haldgóða og fallega lit hefur hún notað í vefnað, sem
hún hefur iðkað allra íslenskra kvenna mest yfir 30 ár. Notar