Búnaðarrit - 01.01.1963, Blaðsíða 18
14
BÚNAÐAR RIT
Rangárfeðgar tóku við þeim nýjungum fljótlega fyrstir
bænda þar í sveitinni. Þá réðust þeir og ennfremur í
rafveituframkvæmdir við Rangána í félagi við nágranna
sinn, Gísla bónda Helgason í Skógargerði. Það fyrirtæki
varð nokkuð þungt í vöfum og fjárfrekara en áætlað var
í fyrstu.
Björn var vörpulegur á velli, þrekinn tun brjóst og
lierðar og svaraði sér vel uin vöxt. Svo virtist sem þótti
og stolt vera í svip og framkomu við fyrstu sýn, og sögðu
kunnugir það vera erfð frá nánum ættmennum. Þetta
stóð í sambandi við lians ábyrgu og traustu manngerð og
vakti traust á manninum, því greindin duldist ekki, er
hann var tekinn tali, og var þá viðræðugóður, einkum
um búskap, skepnuböld, daginn og veginn í þjóðmálum
og þá félagsmál, sem lionum voru einna liugstæðust. A
þeim var tekið með alvöru og festu. Þessir kostir skipuðu
bonum til lialds og trausts í málefnum bændastéttarinn-
ar, sem ljósast kom fram í fundarstjórn lians í þeim félög-
um, þar sem hann var formaður. Fyrr á árum þótti Björn
sjálfsagður fundarstjóri á framboðs- og þingmálafundum
vegna röggsemi og Jiekkingar á réttum fundarsköpum,
J»á og vandvirkni á frágangi tillagna þeirra, sem lilutu
samþykki. Það kom fyrir, ef honum þótti seinlega eða
úrskeiðis ganga um meðferð málefna, að J»á tók hann
einarölega í taumana og gat veriö glettinn og jafnvel nyein-
legur í orðum við þá, sem hlut áttu að, þegar svo bar und-
ir. Ræður lians sjálfs einkenndust fremur af rökliyggju
en myndauðgi líkingamáls. Var bann þó vel máli farinn
og manngjörð lians og myndarskapur gáfu máli hans
föst og trúverðug ábrif. Hann var hinn ljúfasti maður
beim að sækja og gestrisinn með afbrigðum. Greiðamað-
ur, ráðhollur og réttsýnn í þörfum manna.
Birni var við ýms tækifæri og tímainót sýndur sómi
og viðurkenning fyrir störf sín.
Á Alþingishátíðinni 1930 var hann sæmdur riddara-
krossi Fálkaorðunnar.