Búnaðarrit - 01.01.1975, Blaðsíða 287
IIRÚTASÝNINGAR
259
ÞaS er höfuðatriðið við framleiðslu á dilkakjöti, að
hrútarnir séu lágfættir og vöðvafylltir, einkum á baki,
mölum og í lærum, gefi bráðþroska, vöðvafyllt lömb,
frjósamar, mjólkurlagnar og boldmiklar ær, sem endast
lengi. Þetta hefur mörgum bóndanum tekizt að gera, og
að Tilraunabúinu á Hesti í Borgarfirði befur sannazt, að
auðvelt er að sameina þetta í sömu kindinni. Þunginn í
hrútnum á að liggja í vöðvafyllingunni, en sem minnst
í gori, Iiuppum, mör og beinum. Hættan við þessa gróf-
byggðu hrúta er, að þeir gefi of mikið af þessu miðað
við heildarþunga. Kappkosta þarf að auka vöðvafyll-
inguna á baki, mölum og lærum, en ])að er verðmesti
bluti skrokksins, og kröfur neytandans eru sívaxandi,
bvað þetta varðar, bæði á innlendum og erlendum mörk-
uðum. Þykkir vöðvar ívafðir þunnum fitulögum og með
2—3 mm fituhulu á baki er það æskilegasta fyrir markað-
inn.
Sýningamar voru víðast livar vel sóttar og mikill áhugi
ríkti þar um sauðfjárrækt, en oft varð ég þess var, að
menn trúa fyrst og fremst á þungann og stæröina. Fyrstu
verðlaun hlutu núna 184 brútar fullorðnir. Er það 46,1%
af sýndum hrútum fullorðnum á móti 70,6% 1970. Af
veturgömlum lirútum hlutu 46 I. verðlaun. Er það 16,5%
af sýndum veturgömlum brútum á móti 28,1% 1970. 1
heild fengu nú 34,0% allra sýndra brúta I. verðlaun á
móti 57,4% 1970. Þetta er lakari útkoma en árið 1970,
sem orsakast bæði af því, að fullorðið fé var holdminna
í haust en 1970 og svo liinni sterku löngun manna í að
stækka hrútana, og í árum, sem fé er rýrt, kemur það
ennþá meira niður á flokkuninni. Tafla 1 sýnir flokkun
á brútum í heild, þar kemur fram að 140 brútar hlutu
engin vcrðlaun eða 20,7%; 10,3% af fullorðnum brútum,
en 35,6% af veturgömlum.
Tafla A sýni’- 1. verðlauna brúta í sýslunni. Þar er að
finna upplýsingar um ælt og uppmna, eftir því sem
vitað er, og belztu mál. Stjarna við nafn hrúts í töflu A