Búnaðarrit - 01.01.1989, Qupperneq 158

girðingarlögum eru ákvæði um skyldur til að taka þátt í samgirðingum.
Á Vegagerð ríkisins hvílir sú lagaskylda að girða með vegum. Land-
græðsla ríkisins og Skógrækt ríkisins girða þau lönd, sem þessar stofnan-
ir fá til umráða. Því virðist réttmætt, að frekari heimildir til takmarkana
á lausagöngu séu hjá sveitarfélögunum einum.
2. Nú er að tilhlutan landbúnaðar- og samgönguráðherra unnið að gerð
reglna um girðingar meðfram þjóðvegum. E.ðlilegt verður að teljast, að
við það verk verði ákveðin mismunandi rík ábyrgð Vegagerðar ríkisins á
því að loka vegum fyrir búfé eftir umferðarþunga. Það er réttmæt krafa,
að Vegagerðin beri alla skyldu til að loka fjölförnustu vegum fyrir búfé.
Við þá vegi eru not landeigandans af veginum hlutfallslega minnst.
Víst má telja að almenn umræða um „lausagöngu“ búfjár sé að miklu
leyti sprottin af umferð þess á ógirtum þjóðvegum. Því er brýnt vegna
allra, sem hlut eiga að máli, að girt sé með öllum fjölfarnari vegum.
3. í umræðum manna á meðal um gróðurvernd og uppgræðslu ber oft á
góma takmörkun á „lausagöngu“. Því miður virðist marga skorta
skilning og þekkingu á eðli málsins. Það skal tekið fram, að í ályktun
þessari er orðið notað í merkingunni, að búfé geti gengið á annars manns
land í óleyfi. Aftur á móti verður ekki betur fundið en ýmsir skilji það
svo, að búsmala megi hafa í girðingarhólfum og létta honum þar með af
mestum hluta landsins. Það yrði bændum óbærilegur kostnaður að hólfa
lönd sín í smátt og yki stórum hættu á landskemmdum, en það er
alkunna, að á afréttum verður örtröð fyrst og fremst við afréttargirðing-
arnar, en í heimahögum í hestagirðingum og öðrum þröngum beitarhólf-
um.
Mál nr. 6
Erindi stjórnar Búnaðarfélags íslands um gróðurverndarmál.
Málið afgreitt með eftirfarandi ályktun, sem samþykkt var með 23 sam-
hljóða atkvæðum:
1. Búnaðarþing fagnar þeim mikla árangri í gróðurvernd og landgræðslu,
sem náðst hefur í seinni tíð með þróun nýrrar verktækni og tilkomu nýrra
jurta- ogtrjátegunda, sem henta íslenzkum náttúruskilyrðum. Bindamá
vonir við, að aukinn áhugi á gróðurvernd og skógrækt verði til þess, að
skógar til nytja og prýði vaxi og gróðurþekja landsins styrkist.
2. Búnaðarþing vísar til fyrri ályktana sinna um brýna þörf fyrir aúkið
fjármagn til landgræðslu og skógræktar. Jafnframt leggur þingið áherzlu
á, að forsenda fyrir árangri er, að full sátt sé milli allra aðila um nýtingu
landsins.
3. Búnaðarþing leggur áherzlu á, að uppgræðsla lands og útbreiðsla skóga
er verkefni, sem tekur langan tíma og krefst mikils úthalds og þolgæðis.
156