Morgunn - 01.06.1925, Qupperneq 9

MORGUNN
3
enn minni virðing fyrir ýmsum riturn hennar en þeir bera
fyrir bókum, sem ritaðar eru um hin háleitustu efni á vor-
um dögum. Eða ætlið þér að t. d. fjárbóndinn frá Tekóa, er
síðar var nefndur Amos spámaður, þætti spámannlega vax-
inn, ef hann væri nú að korna fram? Haldið þér, að æðstu
mönnum kirkjunnar á vorum dögum þætti sénnilegt, að slík-
ur maður, svo fátældega búinn, svo ómentaður, svo rudda-
legur í tali, væri erindreki hins liæsta? Eru líkindi til, að hon-
um vrði hleypt inn í dómkirkjur kristninnar? Ætli svarið
frá þeim, sem þeim ráða og þeirra lieiður bera fyrir brjósti,
yrði elcki eitthvað líkt og hjá ríkiskirkjuprestinum í Ísraelsríki
forðum — lionum Amazía í Betel: „ITaf þig á burt, vitrana-
maður......í Betel mátt þú eigi framar koma fram sem spá-
maður, því að það er konunglegur helgidómur og ríkis-
musteri.“ — Samtíðarmenn Amosar fyrirlitu liann, einkum
þeir rétttrúuðu. Hann kom með eittlivað nýtt, var að reyna að
lyfta trúarhugmyndmn fólksins hærra. Það var mönnum illa
við, því ver sem þeir voru rétttrúaðri. —
Yér ættum að fara að kannast við það úr þessu, að það
er fáfræðin ein og hleypidómarnir, sem gera það að vérkum,
að menn setja öll rit biblíunnar ofar öðrum ritum um sams
konar efni. Fræðslunnar eigum vér að leita, hvar sem Ijós
sannleikans lýsir oss.
Miðilshæfileikarnir nú á tímum eru ekki annað en hinar
fornu spámannsgáfiu- eða það, sem á dögum postulanna voru
nefndar náðargáfur. Þeir, sem fást til að trúa því, að stund-
um takist fyrir tillijálp þessara hæfileika í þeirra mörgu
myndum að ná sambandi við suma þeirra, sem komnir eru
inn í annan Jieim, en eitt sinn lifðu holdi klreddir hér á
jörð, eins og vér — hljóta og að geta gert sér ljóst, að ein-
hverjum úr hinum heiminum hafi tekist að skýra eitthvað
frá reynslu sinni, einkum því, hvernig yfirförin hafi gengið
og hvernig heimkoman þar hafi reynst.
Eg hefi sjálfur hvað eftir annað hlustað á slíkar frá-
sögur á sumum beztu samhandsfundunum, sem eg hefi verið
1*