Morgunn - 01.06.1925, Page 24

18
MORGUNN
í jarðlífi þínu. Þegar þú bjóst til stígvél, þá liugsaðir þú um
að gera þau þannig, að þau þyldu langt slit og gætu því sparað
fátækum kaupandanum fé. Þú hugsaðir meira um þetta en
um upphæðina, sem þér mundi verða greidd fyrir þau. Þetta
gerðir þú að fastri venju; sú venja óx inn í sjálfan þig og
varð hluti af lunderni þínu. Hér er sú dygð ekki lítils metin.
Og annað til, þó að þú ættir fult í fangi með að greiða
skyldugjöld þín, þá varðir þú samt við og við stund til þess
um hábjartan daginn að hjálpa einhverjum vina þinna að
koma uppskerunni í hús, til að setja niður í reitinn hans,
til þess að þekja hús lians eða heystakk, eða ef til vill til
að sitja við rúmstokk einhvers sjúklings. Þær stundirnar,
sem þú eyddir í þetta, varðst þú að vinna upp aftur við
kertaljósið, því að þú varst fátækur. Bftir þessu var líka
tekið hérna megin, vegna þess að sál þín varð bjartari og
bjartari, því að vér getum séð mannheima ofan úr efri bygð-
unum, þar sem ljós þeirra sviða þýtur aftan að vfir axl-
irnar á okkur og lendir á jarðneskum mönnum, og djrgðir
manna kasta því aftur, en ódygðir manna fá eigi speglað það.
Með þessum liætti verða sálir þeirra manna. bjartar, er vel lifa,
en dökkar og myrkar sýnast sálir þeirra, sem fara illa með lífið.
Eg gæti sagt þér fleira af því, sem þú gerðir og hvers
végna þú gerðir það. En þetta verður að nægja í bili, og nú
kem eg að erindi mínu. Á því sviði, sem þessi bók ræðir um,
bíður þín sveit manna. Þeir hafa verið æfðir og góðu skipu-
lagi hefir verið komið á flokkinn. Hlutverk þeirra er að heim-
sækja svæði nálægt jörðinni við og við, og veita viðtöku fram-
liðnum mönnum, er nýlega hafa fluzt yfir um, úr höndum
þeirra, er koma með þá. Ætlunarverk þeirra er að kynna sér
þessa nýkomnu menn og úthluta hverjum og einum lientug-
an stað og senda hann þangað fyrir tilhjálp aðstoðarmanna,
sem þjóna að slíku. Þeir eru tilbúnir að byrja hve nær sem
vera skal og hafa að eins beðið eftir fyrirliða sínum. Kom
þú, góði vinur minn, og eg skal vísa þér veg til þeirra, þar
sem þeir bíða þín.“
Þá kraup skósmiðurinn á kné sín og lagði ennið að jörðu,