Morgunn - 01.12.1953, Síða 30

108
MORGUNN
en hana hitti ég fyrst í heimili Kvarans-hjónanna.
Hún var búin merkilegum sálrænum gáfum. Frá
reynslu minni í sambandi við hæfileika hennar hef
ég áður skýrt í Morgni.
„En, heyrðu, ég skil ekki þetta hjá manninum, hann talar
um „mömmu“, þegar hann minnist á konuna sína.“ Ég
kvaðst skilja það, og Messenger sagði: „Þá getur þú verið
ánægður. Þau biðja líka alveg sérstaklega að heilsa konu.
Það eru tvö G í nafninu hennar. Bæði skírnarnafn hennar
og eftirnafn byrja á G. Hann segir, að sér hafi þótt gott
að sitja í horninu hjá henni og hlusta. Þeim þykir vænt
um hana. Heyrðu, hún hefur verið lík henni, sem ég tala
hjá (miðlinum, frú Bedford), mig undrar ekki að þeim
þyki vænt um hana.“
Ég þykist eklá í vafa um, að hér hafi verið átt
við frú Guðrúnu Guðmundsdóttur, sem ekki þarf
að kynna lesendum Morguns. En síðustu árin sín á
fundum frú Guðrúnar sat Einar Kvaran ekki i
hringnum með fundargestum, heldur í horninu í
stofunni, rétt hjá sæti frú Guðrúnar, og hlustaði.
EINAR LOFTSSON.
★
Berdreyrrú-
Ástríður Guðbrandsdótlir bjó með Ólínu Andrésdóttur, skáldkonu,
móður sinni. Hún sagði mér að síðasta veturinn, sem móðir hennar
lifði, hefði sig dreymt að inn í hús þeirra kæmi svartklæddur maður
og skuggalegur. Gegn vilja Ástríðar gekk gesturinn inn á mitt gólf
og sagði kuldalega: ,,Ég heiti Júlíus." t júlí um sumarið andaðist
Ölína Andrésdóttir.
J. A.