Morgunn - 01.12.1953, Qupperneq 35

MORGUNN
113
brjóstvasa mínum, borið hann til dómarans og fengið
honum. Svo var vindlinum skilað til mín aftur. I-Iver hafði
tekið hann úr vasa mínum? Sannarlega ekki Ada sjálf.
Einhver fundargestanna hlaut að hafa gert þetta. Var
einhver afar leikinn hjálparmaður miðilsins í herberginu?"
Þannig spyr dr. Westwood, en innan skamms féll hann
frá þessum skýringartilgátum.
,,Pansy“, sem þarna er sagt frá, minnir mikið á persónu-
leikann, sem kallaði sig ,,Knud“ og kom fram hjá Einer
Nielsen. Hann gerði svipuð verk, og hann var mjög gaman-
samur í háttum sínum, eins og ,,Pansy“. Á einum tilrauna-
fundinum hjá Nielsen hér í Reykjavík kom „Knud“, tók
gleraugun af mér, bar þau um herbergið og faldi þau í
hári einnar dömunnar, sem fundinn sat, og skilaði mér
þeim síðan aftur. Enginn gat verið í tilraunaherberginu
á Sólvallagötu 3 til þess að hjálpa Nielsen með þetta, en
ég og annar fundargestur héldum höndum hans og höfð-
um fætur okkar á fótum hans meðan þetta gerðist.
Dr. Westwood segir, að síðar á þessum fundi hafi geysi-
lega falleg tenórrödd sungið í herberginu, svo falleg og
þjálfuð, að hann fullyrðir að hann hafi aldrei í nokkurri
söngleikahöll heyrt fegurri söng. Presturinn hafði oftar
samband við þennan dularfulla söngvara siðar, en vissi
aldrei með vissu, hver hann raunverulega var.
Ýmsar raddir töluðu við hina fundargestina og fund-
urinn leið svo, að söngur og tal skiptist á. Eftir tvær
klukkustundir lýsti stjórnandinn yfir því, að miðillinn væri
orðinn þreyttur. Fundinum lauk. Miðillinn virtist enga
hugmynd hafa um, hvað gerzt hafði. Hún var búin að
starfa í mörg ár, en sjálf hafði hún engin fyrirbrigði séð
eða heyrt, vissi ekkert um þau annað en það, sem fundar-
gestir sögðu henni stöku sinnum.
Eftir þennan fund vissi dr. Westwood ekki, hvað hann
átti að hugsa. Honum var ljóst, að engan fundargestinn
gat hann leyft sér að væna um svik, og honum fannst það
ótrúlegt, að Ada eða frænka hennar væru svikarar.