Morgunn - 01.12.1953, Qupperneq 36

114
MORGUNN
Hann var svo heppinn, að honum var boðið að sitja
nokkra fundi með Ada Besinnet. Áður en hann sat næsta
fund, gerði hann ýmsar varúðarráðstafanir. Hann gegn-
rannsakaði fundarherbergið, dyr þess og húsbúnað og
gekk úr skugga um, að ekkert grunsamlegt gat leynzt
þar, og hann gekk úr skugga um, að enginn hjálpari gat
komizt inn í herbergið meðan á fundum stóð. En hann
beið að miklu leyti árangurslaust nýrra fyrirbrigða. Næstu
fundir fóru mjög svipað fram og hinn fyrsti, en samtölin
voru vitanlega frábrugðin frá einum fundi til annars. Hvað
átti dr. Westwood að hugsa? Var ekki hugsanlegt, að í
transinum losnaði frá miðlinum einhver smáhópur af
„öðrum sjálfum hennar“ og að þessi „önnur sjálf hennar“
gætu endurtekið sömu fyrirbrigðin upp aftur og aftur,
meðan Ada var í transinum? Ekki var þetta óhugsandi.
Þá gerðist einhverju sinni mjög athyglisvert atvik. Til-
í’aununum heima hjá honum með önnu litlu var ekki alveg
lokið, en hann hafði gætt þess vandlega, að segja henni
ekkert um tilraunir sínar hjá Ada Besinnet. Undrun hans
varð því mikil, þegar persónuleikarnir, sem gerðu vart
við sig hjá Ada, komu einn daginn fram heima hjá honum
hjá önnu litlu með skýrum einkennum. T. d. kom negra-
stúlkan, Pansy, þar fram og talaði negramállýzku sína í
gegn um önnu, sem alls ekki var í transi fremur en vant
var um hana.
Dr. Westwood var nú ljóst, að hann yrði að fá að gera
verulegar visindalegar tilraunir með Ada Besinnet. Hann
vakti máls á því við hana. Óðara tók hún því vel, bað
hann að ráða allri tiihögun, en gæta þess eins, að hún
yrði ekki fyrir líkamlegum skakkaföllum í transinum.
En það hafði einhverju sinni komið fyrir vegna óaðgætni
tilraunamanna, svo að hún lá veik eftir vikum saman.
Hann sneri sér fyrst að því að velja sér samstarfsmenn.
Fyrst fékk hann kunnan lækni í iið með sér, og kom þeim
saman um að halda fundina til skiptis í heimili hans og
heimili prestsins. Læknisfrúin sat með þeim alla fundina.