Morgunn - 01.12.1953, Qupperneq 73

MORGUNN
151
En hvernig er það hugsanlegt, að heimur andanna geti
verið samtvinnaður vorum jarðneska heimi, legið á sama
stað í rúminu, án þess að vér verðum hans meira en undar-
lega lítið vör? Til þess að skilja það, verðum vér að gera
oss Ijóst, í hverju dauðinn er fólginn, hverjum breytingum
hann veldur á kjöi’um vorum.
Dauðinn er í því fólginn, að sálin fæðist af hinum jarð-
neska líkama, í hinum andlega. Þá hverfur henni, þegar
eftir andlátið, að mestu leyti öll jarðnesk skynjun, en með
nýjum skynfærum skynjar hún nýjan heim, nýja veröld,
sem er úr sama efni og andlegi likaminn hennar. Oft mun
þó þurfa að líða á nokkuð löngu, áður en þessi nýja skynj-
un opnast. Efni þessa nýja heims og þessa nýja líkama
getur mótstöðulaust farið í gegn um hið jarðneska efni,
eins og efni vort getur mótstöðulaust farið í gegn um það.
Þannig verður það skiljanlegt, að heimur andanna getur
verið samtvinnaður vorum heimi, legið samhliða við hann
í rúminu, og þannig er öll ástæða til þess að ætla, að dauð-
inn flytji oss ekki út í neina órafjarlægð, heldur séu fram-
liðnir menn oss raunverulega nálægir, án þess þó, að þeir
sjái eða skynji að öllum jafnaði inn í vorn jarðneska heim,
þótt þeir hafi hins vegar margsinnis sannað, að þeim er
unnt að fylgjast með lífi voru og að þeir haldi áfram að
gera það svo lengi, sem nokkur ástvinur þeirra lifir enn
á vorri jörð. 1 bókmenntum sálarrannsóknanna eru marg-
ar hrífandi frásagnir af áratuga langri trúfesti framlið-
inna manna við jarðneska vini, vini, sem stundum voru
alveg hættir að hugsa um þá og því sem næst búnir að
gleyma þeim.
„Hvert fer þú?“ sagði Kristur lærisveinunum að spyrja,
þegar hann var að kveðja þá. Og ineð daglegri návist
sinni fyrstu sex vikurnar eftir upprisuna sannaði hann
þeim, að hann fór ekki lengra frá þeim en svo, að honum
var unnt að fylgjast með þeim og að vera sýnilega hjá
þeim, þegar hann fann að þeir þurftu þess við. Mér kemur
ekki til hugar, að fullyrða neitt í þá áttina, að allir menn