Morgunn


Morgunn - 01.12.1953, Side 75

Morgunn - 01.12.1953, Side 75
MORGUNN 153 Raunar er hið fornhelga orð í fullu gildi: „Það, sem maðurinn sáir, það mun hann og uppskera." Það ætti enginn að vera sannfærðari um en vér spíritistar, svo marga alvarlega aðvörun í þeim efnum teljum vér hafa til vor borizt frá þeim, sem yfir landamærin eru farnir og hafa orðið fyrir mikilli reynslu í þeim efnum. En hitt vitum vér einnig, að með ósegjanlegri nærfærni og mjúk- hentri mildi er tekið á móti sálinni, þegar hún er að stíga fyrstu sporin yfir landamærin og er að venjast hinum nýju lífsskilyrðum, sem að mörgu leyti eru mjög frábrugð- in hinum jarðnesku. Ekki fáir framliðnir menn hafa sagt frá þeirri reynslu sinni, að þegar eftir andlátið hafi þeir séð eins og í samfelldum myndum svífa fyrir sjónum sínum allt hið liðna líf þeirra á jörðunni, og að sú sýn hafi bakað þeim lítt bærilega kvöl, svo að heimkoman hafi því verið þeim allt annað en fagnaðarefni. Ég er ekki í neinum vafa um, að slík er reynsla margra, og að þeir menn, sem fyrir henni verða, munu þrá það ákaft að þeir gæti verið komnir til jarðarinnar aftur til þess að lifa þar í gamla umhverfinu við jarðneskar nautnir, kvíðalausir um kom- andi dag. Þetta er í samræmi við það, sem vér teljum oss vissulega vita um afdrif sumra látinna manna, og þetta er í samræmi við það, sem Kristur sagði oss sjálfur um manninn, sem forðum vaknaði hinu megin grafarinnar og ,,hóf upp augu sín í helju, þar sem hann var í kvölum“. En eftir því, sem ég hef kynnt mér það, sem sálarrann- sóknirnar hafa fram að flytja um þetta mikla mál, hef ég færzt þeirri skoðun nær, að lang flestum mönnum veiti dauðinn mjúka hvíid og mikla ástúð og aðhlynning, meðan sálin sé að njóta hvíldarinnar og læi’a að skynja nýja heiminn og venjast honum, og að þá fyrst, er því er lokið, fari afleiðingar jarðlífsbreytninnar að koma yfir hana, þá fyrst stígi hún byrjunarsporin að yfirbótargöngu sinni, sem bæði getur orðið löng og torsótt, ef mikið er að afplána og margt þarf að bæta. Á þeirri yfirbótar- göngu verða þar eins og hér hinir síðustu oft fyrstir og

x

Morgunn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.