Morgunn - 01.06.1949, Blaðsíða 26

20
MORGUNN
árásum fyrir hollustu sína við sannleikann. Gegn ofur-
eflinu hikuðu margir á þeim árum og drógu sig i hlé
vegna almenningsálitsins, en Edmonds hæstaréttardómari
tók sannleiksþjónustuna fram yfir lýðhyllina.
1 opnu bréfi, sem stórblaðið New York Herald birti, 6.
ág. 1853, farast Edmonds orð á þessa leið:
„Ég hóf rannsóknirnar með þeirri vissu, að hér væri um
svik að ræða og ætlaði að afhjúpa svikin hjá miðlunum og
birta almenningi þau. En fyrir rannsóknir mínar hefi ég
komizt að gagnstæðri niðurstöðu og finn nú jafnsterklega
skyldu mína að birta almenningi niðurstöðurnar af til-
raunum mínum. Þessvegna er það, fyrst og fremst, að
ég læt opinberlega uppi niðurstöður mínar. Fyrst og
fremst,segi ég, því að ég hefi einnig aðra ástæðu, en hún
er sú, að mig langar að gefa öðrum hlutdeild í þekkingu,
sem ég held að ekki geti hjá farið að geri þá að hamingju-
samari og betri mönnum.“
Hann rannsakaði bæði líkamleg og hugræn miðlafyrir-
brigði og ritaði nákvæmar skýrslur um þær rannsóknir
á 1600 blaðsíðum. Hann barðist gegn sannanaþunganum.
Hann leitaði allra hugsanlegra úrræða til þess að finna
svik í fyrirbrigðunum, og hann beitti einnig öllum hugsan-
legum aðferðum til þess að fyrirbyggja svik. Árásunum
á hann var haldið áfram, og jafnvel efuðu sumir blaða-
mennirnir tilgang hans, þótt öllum ætti að geta verið ljóst,
hve óhemjulega miklu hann var að fórna. En hann hélt
hiklaust uppi málsvörninni, þreyttist aldrei að skýra frá
reynslu sinni og leggja fram rök fyrir máli sínu. Vitanlega
sáu margir, að ekki gat hinum víkunna dómára annað
gengið til en hollusta við það, sem hann vissi að var rétt
og satt, og yfirburðir hans í málfærslunni sannfærðu eðli-
lega marga. Hann var þjóðkunnur sem afburða skarpskygn
dómari, og ýmsir fóru að spyrja, hvort líklegt væri, að
sjálfur Edmonds léti blekkjast í máli, sem hann var árum
saman að rannsaka af óþreytandi dugnaði og áhuga.
Hann fór sjálfur að þjálfa með sér miðilsgáfu, og í