Morgunn - 01.06.1949, Blaðsíða 79

MORGUNN
73
að líkin yrðu grafin, en ekki geymd í grafhvelfingunum.
Nú vitum vér, að það er svo, að líkin rotna fyrr, ef þau
eru grafin í jörðu, og mun það þá ekki einhverra hluta
vegna vera talið betra frá sjónarmiði þeirra, sem yfir
landamærin eru komnir? Þetta kann að sýnast nokkuð
langsótt skýring og hún er á öndverðum meiði við trúar-
hugmyndir þeirra fjölmörgu þjóða, sem tíðkað hafa að
smyrja líkin til þess að verja þau rotnun, varðveita þau
sem lengst óskemmd. En hafi þetta ekki verið tilgangurinn
með hinum mögnuðu reimleikum, verður vandséð að hann
hafi verið nokkur, nema þá sá einn, að koma fram sönnun,
sem ekki væri auðvelt að komast undan, fyrir tilveru
ósýnilegra vitsmunaafla. Ef tilgangurinn hefur verið sá,
að líkin, sem í kistunum voru, fengju að rotna sem fyrst,
ber þess að gæta, að hinar þykku eikarkistur og blýkist-
urnar verja rotnuninni miklu betur en veikari kistur úr
tré. Og þá verður aftur skiljanlegt, hversvegna hin ósýni-
legu öfl, sem þarna voru að verki, fóru miklu verr með
blýkisturnar en hinar, sem veikari voru. E. t. v. erum
við að eyða tímanum til einskis með því að leita skyn-
samlegra skýringa á þessum fyrirbrigðum, því að vér vit-
um að skemmdafýsn og löngun til stráksskapar er til
hinu megin við tjaldið, alveg eins og hún er til hér hjá oss.
Einni athugasemd langar mig til að bæta við, áður en
ég hverf frá þessu og að öðrum hliðum reimleikafyrir-
brigða. Það hefur verið staðhæft, að efnið, orkan, sem
notuð er til þess að framkvæma þessi fyrirbrigði, sé tekin
úr líffærum manna, úr mannlegum líkama. Þó er ekki
þar með sagt, að sá litli kraftur, sem þannig streymir út
af líkama miðilsins, nægi til að koma af stað hinum stór-
kostlega römmu fyrirbrigðum. Það er bersýnilegt, að hin
ósýnilegu vitsmunaöfl geta á einhvern hátt magnað þessa
orku. Það fyrirbrigði var rækilega rannsakað og skráð
af prófessor Zöllner í Leipzig, að viðarbútur, sem tveir
hestar hefðú ekki getað slitið í sundur, blátt áfram tvístr-
aðist í parta í viðurvist miðilsins Slade. Annað dæmi er