Morgunn - 01.06.1952, Qupperneq 82

76
MORGUNN
hennar sjúklingar að bera bæklinginn síðan innan klæða
og stinga honum undir koddann sinn á nóttunni. Þetta
kvað gefa góða raun. Trúin fær miklu áorkað. En ég neita
því ekki, að um eitthvert áhrifamagn geti verið að ræða
frá sjálfri bókinni, eftir að frúin hefur farið um hana
höndum. önnur kona sagði mér margar kynjasögur um
frú Iversen og hennar merkilegu fjarskyggnisgáfu. „Lög-
reglan í Kaupmannahöfn leitar stundum til hennar,“ segir
hún, ,,og með góðum árangri. Fyrir nokkru kom hingað
kona, sem var í öngum sínum út af því, að einhver hafði
stolið reiðhjólinu hennar. Frú Iversen sagði henni hvert
hún skyldi ganga, þessa götu og síðan hina og við tiltekið
hús mundi hún finna hjólið. Þetta reyndist rétt. Þar stóð
reiðhjólið. — En það er ekki alltaf að frúin sjái slíka
hluti.“
Nú heyrðist gengið þungt í stiganum.
„Frúin er að koma,“ sögðu konurnar hver við aðra
næstum hátíðlega.
„Hver er þá næstur?“ sagði frú Iversen. Það voru tveir
menn, sem orðið höfðu fyrir misþyrmingum í fangabúðum
Þjóðverja. Annar hafði orðið blindur, en var nú farinn að
sjá, síðan hann kom til frú Iversen. Hún strauk augu hans
og bar í þau smyrsli. 1 hinum manninum höfðu allar tenn-
urnar verið brotnar, og hann var með ör um allan líkam-
ann. Hann hafði kastað upp og kúgast yfir borðum og
var lítt fáanlegur til þess að láta ofan í sig mat. Enginn
hafði vitað ástæðuna. Nú var þetta að lagast. „Þetta geng-
ur prýðilega,“ sagði hann. „Ég gæti núna etið heila kú.“
Sá, sem næst kom, hafði verið lamaður. Hann var mjög
glaður. „1 gær gat ég í fyrsta sinni farið einn heim til
mín hjálparlaust," sagði hann.
Frú Iversen sagði frá því, að fyrir nokkru hefði maður
komið til sín, sem búinn var að missa margar tennur.
„Auðvitað vísaði ég honum til tannlæknis, að hann fengi
sér gerfitennur. Ég veit ekki, hvemig það er með sumt
fólk. Það heldur víst að ég geti skapað nýja hluti. Ekki er