Morgunn - 01.12.1962, Qupperneq 34

120
MORGUNN
uð af ritum spíritista og sálarrannsóknamanna þeirra
tíma og fundið sitt hvað, sem honum þótti athyglisvert.
En að tilraunum með miðla hafði hann aldrei komið.
En honum lék hugur á að reyna að leita eftir sönnunum
hjá miðli fyrir vissum hugmyndum, sem hann hafði á
prjónunum um eðli rúmsins. Að stærðfræðilegum leiðum
hafði hann komizt að þeirri niðurstóðu, að hugsanlegt
væri að til væru fleiri víddir rúmsins en þær þrjár,
sem þekktar voru. Vera kynni að fjórða víddin væri til,
ósýnileg okkur mönnum. Honum var farið að koma til
hugar, að vera kynni, að hér gæti spíritisminn komið
til hjálpar. Honum var nefnilega kunnugt um, að á
miðilsfundum kom fyrir, að hlutir bókstaflega hyrfu og
kæmu síðar aftur frá á öðrum fundi. Heimsfrægir
menn, eins og A. R. Wallace, höfðu staðhæft að slík
fyrirbæri gerðust. Væri elcki hugsanlegt, að andaheim-
urinn væri „fjórða víddin,“ hugsaði próf. Zöllner. Nú
var Slade, ameríski miðillinn kominn til Leipzig.
Svanquist segir í bók sinni skemmtilega frá tilraun-
um próf. Zöllners með Slade, og þær tilraunir gerðu
aðrir menn, hæfir menn með Zöllner. Það mál er of
margþætt til þess að því verði gerð skil í stuttu máli.
Því vísast til bókarinnar, sem hér er verið að segja frá,
„Orimligt,-men sant“, „Það er fjarstæða, en samt er
það satt“
Frá Þýzkalandi leiðir Svanquist lesandann aftur til
Englands, á fund hinna miklu miðla, Daníels Dounglass
Homes og Madame Elísabetar d’Esperance.
Um þetta ieyti var spíritisminn mjög farinn að ryðja
sér til rúms í Bretlandi, og það svo mjög, að sum íhalds-
sömustu öfl þjóðfélagsins, með nokkra preláta kirkjumi-
ar og aðra virðingarmenn í broddi fylkingar, voru farn-
ir að ókyrrast. Háværar raddir tóku að heyrast um það,
að málið þyrfti að rannsaka frá rótum. Spíritistar
tóku þeim óskum fegins hendi, þeir voru vissir um sinn.
málstað. Og jafnvissir voru andstæðingamir flestir um