Morgunn - 01.12.1962, Qupperneq 45

MORGUNN
131
koma, á einhvern hátt tekið þráðinn upp þar sem vér
hurfum frá. Þeir þurfa ekki að uppgötva rafmagn eða
atómorku aftur. En hver og einn þarf að uppgötva fyrir
sjálfan sig t.d. hið lifandi drottinvald ástarinnar. öll
börn eru fædd sem lítil eigingjörn dýr, umlukt ef til
vill hinum upplýstu, en ekki búin þeim eiginleikum, að
taka þráðinn upp þar sem guðhræddir foreldrar skildu
við hann.
Skýringu á þessu máli má finna með því að heim-
sækja gamla skólann aftur. Þegar ég gerði það, sá ég
að í hann voru komin fullkomnari Ijósatæki, betri skóla-
töflur, stærri landabréf og skólaborð, en tveir drengir
stóðu utan við stofu yfirkennarans, eins og ég forðum
og biðu refsingar. Framfarirnar eru á hinum ytri hlut-
um. Þær verða ekki á hinum innri efnum svo lengi sem
óstýrilátir drengir stunda skólann.
Hvernig getur heimur tekið framförum í innri efnum,
sem eru mikilsverðustu framfarirnar, ef fæðing hverrar
nýrrar kynslóðar fyllir heiminn af óendurfæddum sál-
um, fullum af erfðasynd? Heimur gctur aldrei orðið
fullkominn, nema þeir, sem í hann fæðast taki smám
saman framförum vegna þess lærdóms. sem þeir hafa
öðlast í fyrri jarðvistum,. í stað þess að byrja alltaf á
upphafinu.
Eftir þessar hugleiðingar verð ég sammála dómpró-
fasti Inge hinum yngri,. fyrrverandi dómprófasti við St.
Paul kirkjuna, og sem ekki var neinn venjulegur hug-
suður, þegar hann segir um endurhoMgunarkenninguna,
„mér finnst hún bæði sennileg og aðlaðandi."
Að sjálfsögðu spyrja menn um sannanir. Kenning
getur verið aðlaðandi, en er unnt að sanna hana? Það er
ekki sönnun að segja kenninguna vera í samræmi við
kristilega hugsun, að hún veiti svör við möi'gum ráð-
gátum, eða að margir lærðir menn aöhyllist hana.
Þessu verður að svara að sönnun er engin til. Samt
sem áður, þegar tekin eru saman nokkur undarleg brot