Morgunn - 01.12.1962, Side 48

134
MORGUNN
samt konu minni ,í lesstofunni minni, sem er fast við
svefnherbergi okkar, heyrðum við eins og fjarlægan óm
af vögguljóðinu þekkta, og barst það frá svefnherberg-
inu okkar, þar sem við höfðum skilið Blanche eftir í
fasta svefni . . . Við komum að barninu, þar sem það
sat í rúminu og söng með ágætum frönskuhreim, vöggu-
ljóðið, sem hvorugt okkar hafði kennt því. Konan mín
spurði hvað hún væri að syngja og svaraði telpan þegar
í stað, að hún væri að syngja franskt vögguljóð . . . “
„Segðu mér, hver hefur kennt þér þennan fagra
söng?“ spurði ég hana.
„Enginn, ég syng bara eftir mínu eigin höfði“, svar-
aði telpan og lauk með því að syngja lagið fjörlega eins
og hún hefði ekki gert annað allt sitt líf en að syngja
það.
Höfuðsmaðurinn segir að lokum setningu, sem vér
viljum ekki vísa á bug nema kalla hann ósannindamann.
„Lesandinn má draga hverja þá ályktun, sem honum
geðjast að, af þessari sönnu frásögn um staðreyndir,
sem ég ber persónulega vitni um. Mín ályktun er sú, að
hinir dánu komi aftur“. — Frásögn þessi er tekin úr
bókinni „Vandamál endurfæðingarinnar“ (The problem
of rebirth) eftir Ralph Shirley, sem út kom í Londoa
árið 1924. — Ég mundi vilja segja, ,,það lítur út fyrir,
að í vissum tilfellum sé hinum látnu leyft að heimsækja
heiminn aftur í öðrum líkama“.
Það væri ekki rétt að birta neina af þessum frásögn-
úm, ef þær væru einstæðar. Ég get einungis borið vitni
um þá staðreynd, að bókmenntir um þetta málefni eru
fuilar af samskonar frásögnum vel staðfestum. í sjálfs-
ævisögu Yoga, eftir Paramhansa Yoganda, sem út kom
í New York árið 1946, segir frá hrífandi sögu líkri
þeirri, sem Battista höfuðsmaður sagði. Mönnum finnst
þeir hafi heimsótt staði áður, það er algengt. — (Á-
hrifaríkt dæmi um slíkt er þegar Shanti Devi frá Delhi
á Indlandi lýsti byggingum í borginni Muttra, sem hún