Morgunn - 01.12.1962, Side 64

150
MORGUNN
reyndi hvað eftir annað árangurslaust að taka á henni.
Hún greip alltaf eins og í tómt.
Næstu dagana á eftir gerðust svipuð fyrirbæri, serr
ýmsir urðu vottar að. 29. des. heyrðu enn þrír sömu
rödd: „Hjálpaðu mér“. Þá spurði einhver þessarra
þriggja, hvort þeir ættu ekki að koma saman í herberg-
inu, sem röddin heyrðist oftast frá, og óðara var svarað
háum rómi: „Já“.
Sra Tweedale, móðir hans og kona gengu nú óðara til
þessa herbergis og með hljóðtáknum komust þau óðara
í samband við röddina, sem tjáðist vera rödd Leu Coat-
es. „Ertu hamingjusöm?" spurði presturinn. „Nei“, var
svarað. „Geturðu sagt okkur, hversvegna þú ert ekki
hamingjusöm?" spurði sra Tweedale. Með höggum komu
þessir bókstafir: „GRÖFIN —----------LE“. Presturinn,
kona hans og móðir héldu öll að þetta „LE“ ætti að
merkja Lea, nafn hinnar látnu frænku, en þeim til undr-
u'nar var stafað með höggunum: „LETTERS": BÓK-
STAFIR. Þá minntist móðir prestsins þess, að vegna
þess, hve skyndilega hún hafði flutzt frá gamla heimil-
inu til sonar síns eftir andlát systra sinna, hafði henni
ekki unnizt tími til að panta stafi höggna á steininn á
gröfinni. Hún lofaði nú að annast þetta mjög fljótlega.
Samt réðu aðstæður því, að nokkuð dróst að koma þessu
í framkvæmd. 24. marz sáu nokkrir heimilismanna hvít-
klæddu konuna enn og orðsending kom: „Ég heimta að
nafn mitt sé sett á gröfina, María!‘: „Nú verður þetta
bráðlega gert“. „Ég heimta að það sé gert nú þegar“.
Og samstundis hringdu allar bjöllur í húsinu og á borð-
stofuklukkuna, sem notuð var til að kalla heimilisfólkið
til máltíða, voru slegin þung högg.
Áletrunin á legstein Leu Coates hafði verið pöntuð og
þvert ofan í ætlun fjölskyldunnar dróst fram í septem-
ber að höggva á steininn. 24. sept. heyrði heimilsfólkið
röddina enn og nú sagði hún: „Nú er María búin að láta
höggva nafnið mitt á steininn“. Reikningurinn fyrir á-