Morgunn - 01.06.1972, Blaðsíða 72

70
MORGUNTST
ekki afsalað góðgerðarfélögum eða stjórnarvöldum samvizku
okkar. „Á ég að gæta bróður míns?“ Vissulega á ég að gera það!
Ég get ekki varpað ábyrgðinni af herðum mér með því að segja,
að rikið muni gera allt sem nauðsynlegt er. Það er hryggilegt, að
svo margir skuli vera á öndverðri skoðun um þetta nú á dögum.
I fjölskyldum eru börn jafnvel farin að halda, að þeim beri
ekki að hugsa um gamla fólkið . En ellistyrkir létta ekki af börn-
unum skyldum þeirra. Að svipta slíkan styrk hinum mannlega
þætti sínum er rangt, sökum þess að það afmáir kærleikshug-
takið, sem er grundvöllurinn í uppbyggingu mannlegrar veru
og siðmenningunni sjálfri.
Góðleikur og viðkvæmni gagnvart þeim sem eru veikari en
við sjálf styrkir hjartað gegn lífinu sjálfu. Á því andartaki sem
við sýnum næsta manni skilning og meðaumkun og fyrirgef-
um honum, þvoum við okkur sjálf og heimurinn er hreinn.
Nú kunnið þið að hugsa að ég hafi sérstakt tækifæri til slíkrar
þjónustu í frumskógum miðjarðarbeltisins og lifi þess vegna dá-
samlegu lífi. En það vill einungis til að ég er þar staddur. Þú
getur lifað enn dásamlegra lífi þar sem þú kannt að vera stadd-
ur og reynt sál þína i þúsund litlum prófraunum og skorið upp
sigur kærleikans. En slíkar andans tilraunir krefjast þolinmæði,
kærleika og þors. Þar reynir á viljast}Tkinn og ákvörðunina að
elska; en það er stærsta prófraun mannsins. En í þessu „hinu
starfi" er að finna hina einu sönnu hamingju.