Morgunn - 01.06.1972, Qupperneq 49

GERARD CROISET OG HUGSKYNJANIR HANS
47
foreldramir reiðubúin að grípa til hvers konar örþrifaráða. Ég
hafði einhvern tima lesið eitthvað um prófessor Tenhaeff og
tilraunir hans með Croiset, og hvernig þeir hefðu stundum
hjólpað lögreglunni í Hollandi að hafa upp á týndu fólki. Mér
þótti rétt að reyna þetta, engu var að tapa.“
Svo gerðist það seinni hluta dags hinn 11. desember, að dr.
Sandelius simar til dr. Tenhaeffs í Utrecht, um það bil 7800
km vegalengd, og spyr: „Hefur herra Croiset nokkru sinni
i'eynt að ráða fram úr annarri eins gátu og þessari um hvarf
dóttur okkar, þótt aðeins sé talað við hann í síma?“
„Komið hefur það fyrir,“ svaraði dr. Tenhaeff á reiprenn-
andi ensku. „Getur þú símað aftur á morgun kl. 3 síðdegis
eftir ykkar tíma, sem er kl. 10 árdegis hjá okkur. Þá skal ég
sjá um að Croiset verði hér viöstaddur í rannsóknarstofunni,“
Daginn eftir fór fram 20 mínútna samtal milli prófessorsins
í Kansas og Croisets og var dr. Tenhaeff túlkur.
Fyrsta spurning Croisets var þessi: „Er nokkur á í nánd við
sjúkrahúsið, þar sem dóttir þin dvaldi?“
„Já,“ svaraði faðirinn. „Kansas-áin er þar rétt hjá.“
„Ég sé dóttur þina hlaupa yfir stóra grasflöt og síðan fara
yfir brú. Nú er hún stödd þar sem eru verzlunarbúðir og i
grennd við þær stórt vatn með bryggjum þar sem margir smá-
bátar eru. Ég sé hana fara eitthvað í vörubil og svo í stórum
rauðum bíl.“
„Er hún enn á lífi?“
„Já, og berðu engar áhyggjur út af henni. Að liðnum sex
dögum muntu heyra eitthvað meira um hana. En gerðu svo
vel að senda mér í flugpósti mynd af henni og vegakort yfir
Kansas og nærliggjandi fylki.
Sex dögum seinna, hinn 17. desember, kl. 8 gekk dr. Sande-
hus að símanum í íbúð sinni til að tala við Tenhaeff prófessor
°g Croiset eins og ákveðið hafði verið. En þegar hann var að
Ivfta upp talfærinu varð honum litið inn í dagstofuna og sá þá
ser til undrunar, að Carol sat þar í sófanum.
„Þetta var bezta jólagjöfin, sem við hjónin gátum fengið,“
sagði prófessorinn er hann símaði til Utrecht til að skýra frá