Morgunn - 01.06.1972, Qupperneq 21

DÁLEIÐSLA Á VINSTRI VEGUM 19
ardansmeyjar nota. Madsen vakti Gretu gömlu. „Hver á
þetta?“ spurði hann.
Þá var Gretu skemmt. „Ekki glápa á mig! Ekki brúka ég
svonalagað.“ Og hugmyndin vakti hjá henni tryllingslegt hlát-
urskast. „Hún Lita Rys á þetta. Hún er vinkona mín. Leigj-
andi. Hún dansar í næturklúbb ... ofsafínn dansari. Ég skal
sýna ykkur hvernig hún fer að þvi.“ Og nornin staulaðist á
fætur, greip skýluna og tók afkáraleg spor, en féll endilöng í
stólinn aftur.
Þetta vakti enga kátinu hjá lögreglumönnunum. „Ef hún
vinnur á næturnar, hvers vegna er hún þá ekki héma á dag-
mn?“ spurði höfuðsmaðurinn.
„Frændi minn fór með hana upp í sveit.“
„Frændi yðar?“
„Já, hann er ágætis strákur ... Björn Nielsen. Hérna er
mynd af honum.“ Og Greta fann hana á bak við bréfahrúgu
á eldhúsborðinu.
Andlitið, sem starði á þá af myndinni, minnti sannarlega
ekki á neinn Valentino, Marlon Brando eða Rock Hudson. Það
var satt að segja svo ljótt og grimmdarlegt, að það var jafnvel
eitthvað heillandi við illskuna, sem speglaðist í því.
„Björn og Pelle . . . þeir eru góðir vinir,“ sagði Greta útskýr-
andi. „Þetta eru beztu strákar.11 Og aftur féll liún í fyrra mók.
Lögreglan fór með Pelle til höfuðstöðvanna. Þessi grann-
vaxni, ljóshærði ungi maður, sem hafði drepið tvo menn með
köldu blóði, fór með þeim, þægur eins og barn. Það var næst-
Um ómögulegt að trúa þvi, að hann væri morðingi. En hann
hafði játað á sig glæpinn ótilkvaddur.
1 myndasafni höfuðstöðvanna tók aðeins nokkrar minútur
að finna Björn Nielsen. Hann var góðkunningi lögreglunnar.
Þessi „góði strákur“ og frændi Gretu gömlu hafði verið hand-
tekinn tólf sinnum fyrir ýmis konar afbrot, allt frá innbrotum
úl kynferðisglæpa gegn ungum telpum. Mein hlutanum af
þeim þrjátíu árum, sem hann hafði lifað, hafði hann eytt í
fangelsum.
?,Ég geri ráð fyrir að okkur sé óhætt að ganga út frá því, að