Morgunn - 01.06.1972, Blaðsíða 82

80
MORGUNN
Og nú voru hinir skipreika menn orðnir 123, þar á meðal 5 skip-
stjórar og jafnmargir flokkar yfirmanna. Og þeir hýrðust á hál-
um klettunum í hafinu þangað til sjötta og síðasta skipið City of
Leeds, farþega-seglskip með 100 farþega bjargaði þeim.
Farþegar og skipshöfn ætluðu ekki að ti'úa sínum eigin eyr-
um, þegar þeir heyrðu hvað drifið hafði á daga þessa fólks.
Læknir nokkur, Thomas Sparks að nafni, sem var skipslæknir
á City of Leeds, gekk um stund meðal hinna skipreika manna og
hlýddi á tal þeirra. Allt í einu sagði hann:
„Eru nokkrir Yorkshire-menn meðal ykkar?“
Enginn svaraði og læknirinn hélt áfram máli sínu: „Ég þarf
á að halda manni frá Yorkshire um þrjátíu og fimm ára göml-
um. Ég þarfnast hans til þess að lengja líftóruna í gamalli konu,
sem er mjög veik. Hún er meðvitundarlaus og kallar í sífellu á
son sinn, sem hún hefur ekki séð i tíu ár. Ef við getum ekki
fundið einhvem, sem getur látizt vera sonur hennar, kann svo
að fara, að við verðum að veita henni greftrun á hafi.“
Einn mannanna, sem bjargað hafði verið, háseti af Hafgú-
unni sagði: „Ja, það eru til Yorkshiremenn og Yorkshiremenn.
tJr hvaða hluta Yorkshire er gamla konan ættuð?“
„Hún er frá Whitby.“
„Þá held ég að ég geti orðið að liði. Ég er frá Whitby.“
„Hve gamall ertu, piltur minn?“
„Ég er þrjátíu og fjögra, herra minn.“
„Það passar ágætlega. Komdu hérna með mér.“
„Hvaða nafn á ég að hafa, herra?“
„Peter Richardson. Endurtaktu nafnið nokknmi sinnum svo
þú gleymir því ekki.“
„Það er óþarfi,“ svaraði pilturinn lágróma, „ég er Peter
Richardson.“
Og Peter Richardson fann móður sína og gleði hennar varð
svo mikil, að hún náði fullri heilsu og lifði enn i 18 ár.
Það var engu líkara en hönd forlaganna hefði skipulagt skip-
skaðana fimm í röð — án þess að eitt einasta mannslíf glataðist
— til þess að þessi sonur og sæfari gæti hitt dauðvona móður
sína.
Þeir, sem ekki trúa þessari ótrúlegu sögu geta fengið hana
staðfesta í skrifstofu sjómála í borginni Canberra í Ástralíu.
Æ. R. K.