Faxi - 01.12.1983, Blaðsíða 3

Sr. Ólafur Skúlason:
Minning og náð
Mér er það sönn ánœgja að mega óska Keflvíkingum
og öðrum Suðurnesjamönnum gleðilegra jóla. Og ég
þakka Faxa-mönnum fyrir þann heiður, sem mér er
sýndur í þessu blaði. Það er Ijúf skylda fyrirmig að vera
þannig hvattur til þess að láta huga leiða mig heim á leið,
nú þegar jólin nálgast. Enda eru þeirtöfrar jólanna ekki
sístir, að þá er fellingum áranna sópað í burtu og hver og
einn gengur þann veg fram, að minningarnar eiga í
honum stærri hluten endranœr. Segja reyndar sumir, að
jólin séu fyrst ogfremst hugljúfar minningar, sem hver
og einn leitast við að laðafram og með því auka við yndi
þeirra daga, sem hvert og eitt árið færir honum. Hvort
sem þeir munu margir, sem vilja taka svo djúpt í árinni,
er annað mál, og mun þó gott, ef hægt er að láta það
bestafrá liðnum tímagera þær stundir góðar, sem eru að
líða fram hjá hverju sinni. Er þá ekki að ófyrirsynju
boðað til jóla ár hvert.
Og auðvitað eru jólin minning. Ekki aðeins frá því
hvert okkar var lítið barn heima hjá pabba og mömmu
og við áttum þær stundir, sem aldrei fellur svo á í umróti
tímans, að þœr glati gyllingu sinni. Minning þeirra nær
svo langt aftur sem menn vilja muna, að Guð vitjar lýðs
síns. Guð hefur hvergiskiliðfólk svo aumkunarverteftir
í ömurleika sínum, að hann hafi ekki á einhvern hátt
bent því á sig og þær reglur, sem eðilega gildi ísamskipt-
um barna hans. En í fullnustu tímans kaus hann að stíga
á foldu sjálfur í líki síns eigin sonar og varð maður. Frá
þeim tíma eigum við opinberun, sem ein dugar, enda
þótt túlkun komi til með hverri kynslóð og til þess að
skiljasem best, hvað þar raunverulega gerðist.
Vegna þessa atburðar höldum við jól, af því ,,að það
bar til um þessar mundir“, að kona ól barn og síðan var
það átta daga gamalt nefnt Jesús. Góðar minningar
helgra jóla duga þá skammt, ef þær eiga ekki að nokkr-
um hluta og helst stórum grunn í þessari staðreynd.
Halda að vísu margir þvífram á efasemda tímum, að slá
beri striki yfir grunntón jóla en njóta þess eins, sem
hátíðabrigði gera unnt í velvilja oggóðum gjöfum. Ekki
fer á milli mál, að velvilji er boðskapur jóla og góðar
gjafir eiga að minna á gjöfina stærstu. En hörmulega
gerist allt innantómt og næsta holt, efeftir umbúðunum
einum er sóst, svo að kjarninn gleymist. Er mér reyndar
ekki grunlaust um það, að sumir þeirra, sem hœst láta
um það, að best sé að gleyma fæðingu barns, þar sem
hún skipti engu máli, en gera sér aðeins dagamun í
góðvilja til að berjastgegn svörtustu skammdegismyrkr-
um norðursins, tali þvert um huga sér, og þóttist ég eitt
sinn fá góða sönnun fyrir því hugboði mínu, að þeir láti
stundum hæst um léttvæga boðun kirkjunnar, sem eru
að berjast við efasemdir í eigin brjósi.
En þessi atburður gerðist fyrir nokkrum árum, þegar
ég var boðinn af félagasamtökum til þess að flytja hug-
vekju á jólafagnaði. Satégáeftir við borð, þarsem kona
nokkur ókunn tjáði mér, að hún ætti tvö börn, og bœtti
svo við og horfði ögrandi á mig, að hún kenndi þeim alls
ekkert um Guð. Þegjandi viðbrögðum mínum svaraði
hún sjálfmeð því að fullyrða að hún vildi ekki hafa áhrif
á skoðanir þeirra, þarsem þau yrðu að gera slíkt upp við
sig sjálf í fullnustu tímans, þegar eigið vit hjálpaði þeim
til. Enda tryði hún sjálfekki á það, að nokkur Guð væri
til.
Mér gafst lítið tóm til að halda uppi öðru, þar sem
margir töluðu í senn, en þegar komið varað lokum ogég
ætlaði að halda heim, snéri konan sér að mér aftur og
spurði nú með ódulinni angist í röddinni: ,,Heldurðu
það komi til, að Guð refsi börnunum fyrir það, að við
látum ekki skíra þau?“
Skyldu þeir ekki vera fleiri en konan þessi ein, sem í
raun leggja meira upp úr boðskap kirkjunnar um jólin
og náð Guðs, heldur en þeir láta uppi? Skyldu þeir ekki
vera fleiri en hún, sem efast um réttmæti þess að láta
barn sitt alast upp í trúarlegu lofttómi, þar sem ekki
finnst nokkur Guð? Skyldu þeirekki vera fleiri, jámiklu
fleiri, sem nú búa sig undir að fagna jólum, ekki aðeins
vegna þess, að þá eiga Ijúfar minningar bernskudaga
greiðari aðgang að þeim en endranær, heldur vegna þess
að í þessum minningum heyra þeir engilsins rödd, sem
flytur dýrlegan boðskap, sem ekki er síður nauðsyn-
legur nú en þá: ,,Yður er ídag frelsari fæddur“.
Þetta eru jólin, og þettagerir þau dýrmæt. Alltannað í
þessum anda er dásamlegt og bætir sínu þar við, en
gleymist kjarninn gagna umbúðirnar lítt.
Guð gefi ykkur öllum gleðileg jól.
Olafur Skúlason.
ssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssssss
FAX1-203