Faxi - 01.12.1983, Blaðsíða 52

Úr afmælishófi kvenfélagsins í Festi36. nóvember.
Varði hún sjóðnum til skóg-
ræktar í Grindavík. Hvort tveggja
var, að henni hefur runnið til rifja
gróðurleysi ,,Skagans“ ogsvohitt,
að henni var í blóð borið að hlúa
að öllum gróðri. Skóginn sinn
nefndi hún Selskóg. Þegar Ingi-
björg varð áttræð, hélt Kvenfélag-
ið henni samsæti í því húsi, er hún
sjálf átti drýgstan þátt í að koma
upp. Þar stóð hún upp í veizlulok,
þakkaði félagskonum ágæta sam-
vinnu, og árnaði félaginu allra
heilla. 7 síðustu ár æfi sinnar dvaldi
Ingibjörg í Reykjavík, á Hrafn-
istu, og þar andaðist hún, hinn 5.
október 1969, og vantaði þá2daga
til þess að ná níræðis aldri.
Sjó- og útgerðarmenn
gáfu 1/2 hlut af skipi úr róðri
á sumardaginn fyrsta
A þessum tímamótum er margs
að minnast frá þessu 50 ára starfi,
og ég geri ráð fyrir að enginn
þeirra, sem fyrstu árin stafaði í fé-
laginu, vildi missa þær minningar
um félagsstarfið, minningar um
baráttu og á stundum töp, eins og
gengur, en þó oftar minningar um
sigra. Minningar þeirra ára, þegar
skemmtisamkomur félagsins voru
haldnar í fiskhúsum hér niður við
sjó og fundir jafnvel undir berum
himni.
Að vísu var í þessum fundarsal
hátt til lofts og vítt til veggja, og
mér þykir ekki ólíklegt, að einmitt
í þeim sal hafi félagskonur mótast
þeim stórhug er fljótt einkenndi
starfið, og á ég þá fyrst og fremst
við, er ráðizt var í byggingu sam-
komuhúss, en fyrstu verulegu
örðugleikarnir er mættu félaginu,
voru húsnæðisvandræðin er háðu
eðlilega mjög allri starfseminni.
En nú tóku konur óhikað til
starfa undir frábærri stjórn for-
manns síns, og með margvíslegri
hjálp hreppsbúa, sem fóru nú að
trúa á tilverurétt félagsins og
sýndu það þá í verki.
Eg minnist t.d. fiskgjafanna, en
sjómenn og útgerðarmenn gáfu fé-
laginu 1/2 hlut af skipi úr róðrinum
á sumardaginn fyrsta, og gæfi ekki
á sjó þann dag, þá úr næsta róðri,
og þessu héldu þeir áfram nokkur
ár, þar til langt var komið að
greiða samkomuhúsið, en það var
vígt í nóv. 1930, réttum 7 árum
eftir stofnun félagsins. Þótti þetta
þá mikið þrekvirki, og persónu-
lega er mér kunnugt um, að þeta
framtak Kvenfélags Grindavíkur,
hins unga útkjálkafélags, var á sín-
um tíma mjög rómað innan kven-
félagasamtakanna.“
Eins og í umsögn Ingveldar get-
ur þá var þessi félagsstofnun og
starfsemi Kvenfélags Grindavíkur
nánast ævintýri. Það leysti úr læð-
ingi afl sem lá ónotað í leynum.
Það kom í Ijós að margar konur
voru reiðubúnar að fórna nokkr-
um tíma í félagsstarf og til að afla
sér aukinnar menntunar á ýmsum
sviðum, bæði til gagns og ánægju.
Þeim tókst líka að virkja karla
sína til þátttöku í því uppbygging-
arstarfi er þær stóðu fyrir. Auk
fiskgjafanna var þeim á ýmsan hátt
rétt hjálparhönd. Öllum var ljóst
að þær voru að lyfta Grettistaki
með byggingu samkomuhússins,
og þó að það væri kallað ,,Kven-
félagshús" eða bara ,,Kvennó“ þá
Sjó- og útgerðarmenn
gáfu 1/2 hlut af skipi úr róðri
á sumardaginn fyrsta
A þessum tímamótum er margs
að minnast frá þessu 50 ára starfi,
og ég geri ráð fyrir að enginn
þeirra, sem fyrstu árin stafaði í
félaginu, vildi missa þær minn-
ingar um félagsstarfið, minningar
um baráttu og á stundum töp, eins
og gengur, en þó oftar minningar
um sigra. Minningar þeirra ára,
þegar skemmtisamkomur félags-
ins voru haldnar í fiskhúsum hér
niður við sjó og fundir jafnvel und-
ir berum himni.
Að vísu var í þessum fundarsal
hátt til lofts og vítt til veggja, og
mér þykir ekki ólíklegt, að einmitt
í þeim sal hafi félagskonur mótast
þeim stórhug er fljótt einkenndi
starfið, og á ég þá fyrst og fremst
við, er ráðizt var í byggingu sam-
komuhúss, en fyrstu verulegu
örðugleikarnir er mættu félaginu,
voru húsnæðisvandræðin er háðu
eðlilega mjög allri starfseminni.
En nú tóku konur óhikað til
starfa undir frábærri stjórn for-
manns síns, og með margvíslegri
hjálp hreppsbúa, sem fóru nú að
trúa á tilverurétt félagsins og
sýndu það þá í verki.
Ég minnist t.d. fiskgjafanna, en
sjómenn og útgerðarmenn gáfu fé-
laginu 1/2 hlut af skipi úr róðrinum
á sumardaginn fyrsta, og gæfi ekki
á sjó þann dag, þá úr næsta róðri,
og þessu héldu þeir áfram nokkur
ár, þar til langt var komið að
greiða samkomuhúsið, en það var
vígt í nóv. 1930, réttum 7 árum
eftir stofnun félagsins. Þótti þetta
þá mikið þrekvirki, og persónu-
lega er mér kunnugt um, að þetta
framtak Kvenfélags Grindavíkur,
hins unga útkjálkafélags, var á sín-
um tíma mjög rómað innan kven-
félagasamtakanna."
Eins og í umsögn Ingveldar get-
ur þá var þessi félagsstofnun og
starfsemi Kvenfélags Grindavíkur
nánast ævintýri. Það leysti úr læð-
ingi afl sem lá ónotað í leynum.
Það kom í Ijós að margar konur
voru reiðubúnar að fórna nokkr-
um tíma í félagsstarf og til að afla
sér aukinnar menntunar á ýmsum
sviðum, bæði til gagns og ánægju.
Þeim tókst líka að virkja karla
sína til þátttöku í því uppbygging-
arstarfi er þær stóðu fyrir. Auk
fiskgjafanna var þeim á ýmsan hátt
rétt hjálparhönd. Öllum var ljóst
að þær voru að lyfta Grettistaki
með byggingu samkomuhússins,
og þó að það væri kallað „Kven-
félagshús“ eða bara ,,Kvennó“ þá
fengum við karlmennirnir líka að
njóta þess á margan hátt. Þar voru
glímuæfingar og íþróttakennsla,
mikil leikstarfsemi fór þar fram,
(sem legið hafði niðri um árabil)
og svo fengum við að dansa þar við
stúlkurnarokkar.
Húsið kom að margvíslegum
notum. Félagið stóð fyrir vefnað-
arkennslu, heimilisiðnaðamám-
skeiðum, saumanámskeiðum,
matreiðslunámskeiðum og fleiru
til að auðga grindvískar konur að
andlegri og veraldlegri mennt. í
húsinu var Bókasafn Grindavíkur,
þar var bamaskólinn með hluta af
sinni þjónustu, þinghús hreppsins
var það í marga áratugi og þannig
mætti lengi telja þau tilvik sem hús
þetta kom að góðum notum bæði í
námi og starfi íbúa Grindavíkur og
enn er það í fullri notkun til menn-
ingarmála, þó að bærinn sé nú orð-
inn eigandi þess. Það gerðist þegar
Kvenfélagið varð hluthafi í Félags-
heimilinu Festi.
Atta mætar konur hafa verið
formenn félagsins í þessi 60 ár og
fjölmargar konur- ungar sem eldri
- voru góðir, atorkusamir þátttak-
endur í uppbyggingu og marghátt-
uðum rekstri félagsins.
Miklu veldur sá er upphafinu
veldur. Það vorugæfusporerGuð-
rún Þorvarðardóttir gekk milli
kvenna í byggðarlaginu til að afla
félagsstofnuninni fylgis. Það var
líka heill félagsins að Ingibjörg
Jónsdóttir, skólastjóri, skyldi um
svipað leyti, vera orðin þreytt á að
troða í okkur krakkana bamalær-
dómnum og reiðubúin að helga
allt sitt starf og ótrúlega mikilli at-
orku þessu óskabami grindvískra
kvenn. Hún naut góðs stuðnings af
heimili sínu, en hún bjó í Garðhús-
um hjá sæmdarhjónunum Ólafíu
Asbjörnsdóttur og Einari G. Ein-
arssyni, kaupmanni. Mikið og
óeigingjarnt starf var lagt að mörk-
um fyrir þá hugsjón, sem lá að baki
stofnunar og uppbyggingu Kven-
félags Grindavíkur.
Það var stefnt að menningar- og
líknarstarfi, unnið að heill og
blessun byggðarlagsins, búið í hag-
inn fyrir æskuna, svo þroski henn-
ar mætti verða meiri og betri. Allt
var þetta gert í þeirri bjargföstu
trú, að kvenfélagskonur yrðu
ævinlega boðberar friðar og kær-
leika, sem mestu og bestu gætu til
leiðar komið fyrir nútíð og fram-
tíð.
252-FAXI