Faxi - 01.12.1983, Blaðsíða 41

/ TILEFNI DAGSINS
Ágæta samkoma — kæra frænd-
fólk og makar.
Ég þykist muna svo langt, að
ekki varð þverfótað, góðu heilli,
fyrir frænkum og frændum í næsta
nágrenni. En af er sú tíð. Og æ
sjaldgæfar hin síðari ár, að fundum
bæri saman, nema þá helst við út-
för skyldmennis og í boði þar á
eftir.
Var þá kannski vakið máls á því,
að við sæumst nær aldrei, nema
undir slíkum kringumstæðum. Og
hvort ekki væri nú mögulegt - að
hin kynsæla ættkvísl frá Hópi í
Grindavík, mannaði sig einu sinni
upp í að hittast - án þess að þurfa
jafnframt að fækka um einn í ætt-
inni.
Og málið var rætt fram og aftur
- og allir á sama máli og síðasti
ræðumaður.
En framhaldið varð löngum
einsog Mark Twain komst ein-
hverju sinni að orði: „Allir tala um
veðrið - en það gerir enginn neitt í
málinu“.
Fyrr en þá nú - að þeir frændur
og forystumenn, Einar Egilsson og
Valdimar Jónsson, tóku málið í
sínar hendur, og boðuðu okkur
hingað í Festi, þann 10. september
1983.
En sem við höfum nú loksins
fjölmennt til þessarar stundar, þá
leitar hugurinn aftur í tímann. Og
heim að Hópi til ömmu og afa. Þar
bjuggu þau hjónin, Guðrún Guð-
brandsdóttir og Jón Guðmunds-
son, útvegsbóndi. Fluttust þangað
1880.
Og þar fæddust þeim börnin -
systkinin kennd við Hóp.
Eitt þeirra var Pétur, faðir
minn.
Fimm ára gamall missti hann
föður sinn og var tekinn í fóstur.
Varla hefur það verið sársaukalaus
aðskilnaður móður og syni - eins-
og eftirfarandi vísa hans, ort síðar,
vitnar um:
A tján hundruð er ég fœddur
áttatíu og níu þó.
Fimm þau árin fyrstu ómæddur
fannst mór lífið eintóm ró.
En huggun var þó þeirri ráðstöf-
un gegn, að fósturforeldrarnir
bjuggu hér í Hverfi. Og spölurinn
heim að Hópi, er frá leið - ekki
ofviða ungum sveini í ástríkan
faðm móður og systkinanna, eldri
sem yngri.
Áratugum síðar, er ég - einka-
sonur Péturs og Ágústu Árnadótt-
ur, að slíta bamsskónum á Blómst-
urvöllum í Staðarhverfinu. Og
mun snemma hafa reynt að telja á
puttunum öll þessi glaðlyndu og
gjafmildu föðursystkini frá Hópi -
sem báru mig á höndum sér, hve-
nær sem komið var saman á góðri
stund. Og glaðst yfir því að vera til
- og eiga hvert annað að.
Pykir mér nú hlýða - í tilefni
dagsins, að endurtaka þá talningu
einsog hún horfði við mér á
bernskuárunum.
Guðmundur yngri bjó í þann tíð
á Tóftum - Kristólína í Vík- Bald-
vin á Hópi - og Guðmundur, elst-
ur þeirra systkina, í Nesi. Hann var
fæddur 1875 að Skálmholtshrauni
á Skeiðum.
En utan Grindavíkur, íblámóðu
Guðrún Guðbrandsdóttir
frá Hópi í Grindavík.
(Mynd af eiginmanni hennar, Jóni
Guðmundssyni útvegsbónda, mun
ekki vera til).
fjarskans, bjuggu: Dagbjört í
Keflavík, og Guðrún amma hjá
henni - Þorkelína og Jórunn í
Njarðvík - Margrét ljósmóðir á
Brunnastöðum - Valgerður í
Reykjavík - og Sigurlína á Aust-
fjörðum. En Jóhann, tólfta bam
ömmu og afa, hafði látist í
bernsku.
Miklir kærleikar voru ávallt með
þeim systkinum - samfara ástríki
og umhyggju gagnvart okkur, syst-
kinabörnunum, einsog vikið var
• að. Og enn mun sagt verða.
Það var á kreppuárunum al-
ræmdu - áður en blessað stríðið
hóf að mala gull úr mannfórnum,
vítt um veröld.
Ég hafði lokið námi í Verslunar-
skóla og var í föstu og tryggu starfi,
er heilsan brást til langframa.
Tryggingabætur þekktust ekki og
flestar bjargir að öðru leyti bann-
aðar.
Þá verður það til tíðinda - að
Kristólína frænka í Vík bregður
sér til Reykjavíkur að heimsækja
okkur mömmu.
Og erindið: Að bjóða mér að
koma og dveljast hjá sér þar syðra
sumarlangt.
Þau heilsubótarsumur mín urðu
núreyndarþrjú. Og atlætið ogum-
önnunin slík - að ég fór smám sam-
an að endurheimta mitt fyrra
starfsþrek.
Og liðu svo tímar fram.
Við fráfall minnar fómfúsu og
elskulegu frænku, birti ég fáeinar
Ijóðlínur í minningu hennar.:
/ muna líður mörg
ein minning geislarík.
Ó, Ijósu jól við leik
lijá Línu frænku í Vík.
Þótt síðar syrti að
um sund og heimabyggð,
var ætíð um þig bjart
af ástúð þinni og tryggð.
Og sólskinssumur þrenn
ég sjúkur hjá jx>r bjó,
og lítið skáld úr skurn
til skerja svam og fló.
Þig átti margur að,
sem ævihraunið tróð.
Þú vildir öllu vel
og varst því öllu góð.
Hér var ekkert ofsagt.
Sú lífsstefna, að vilja öllu vel
var í senn vöggugjöf og heiman-
fylgja systkinanna frá Hópi.
Megi sá góði andi vaka yfir og
vera með öldum og óbomum
niðjum ömmu og afa.
Ég þakka ykkur öllum, þessa
ánægjuiegu samverustund.
Kristinn Reyr
BlLBELTI AFTURÍ BJARGAR!
ÍBIMK
Tryggingafélag bindindismanna
Samkvæmt skýrslum Umferðarráðs slösuðust 166 farþegar í bilum fyrstu 9 rnánuði 1983, þar af sátu 79 í aftursæti - án bílbelta. Ljóst er
að margir hefðu sloppið við meiðsli, ef þeir hefðu notað bílbelti. Til þess að örva notkun bílbelta í aftursæti og þar með íækka slysum á
farþegum, býður ÁBYRGÐ HF., fyrst tryggingarfélaga, ennþá betri tryggingarvernd þegar aftursætisfarþegar nota bílbelti.
Framyfir aðrar tryggingar greiðum við 50.000 krónur við dauðsfall og allt
aö 150.000 krónur við örorku eí farþegar i aftursæti í einkabílum, tryggð-
um hjá ÁBYRGÐ HF., slasast alvarlega þrátt fyrir notkun bílbelta.
Þessi aukatrygging gildir einnig um ökumenn og farþega í framsæti i
einkabilum með ökumanns- og farþegaslysatryggingu hjá ÁBYRGÐ HF„
slasist þeir alvarlega þrátt fyrir notkun bílbelta.
FAXI-241
L