Faxi - 01.12.1983, Blaðsíða 14

MATTHÍAS HALLMANNSSON
ÍKRÖGGUM
Á SIGLÓ
— SÍÐARI HLUTl —
Þegar við höfðum gjört upp hýr-
una eftir sumarið vorum við allvel
fjáðir og þá kom uppástunga frá
Tryggva, að fara til Akureyrar og
lyfta sér upp. Við vorum ungir,
flestir, og lífsþyrstir og okkur lang-
aði til að skoða okkur um. Alla
mína peninga nema 100 kr. sendi
ég heim í pósti.
Þegar nú til Akureyrar kom
varð það okkar fyrsta verk að fá
okkur herbergi á hótel „Goða-
foss“. í þessu ferðalagi vorum við
4, Gunnar stýrimaður, Tryggvi
mótoristi, Árni úr Héðinsfirði og
ég. Nú var það næst að taka bíl og
aka fram að „Grund í Eyjafirði“,
þeim sögufræga stað. Báðir voru
þeir gamlir, bíllinn og bflstjórinn,
enda sóttist ferðalagið hægt og
vegurinn átti sinn þátt í því.
„Eyjafjörður finnst oss fegurst
byggð á landi hér“, segir þjóð-
skáldið Matthías og ekki eru það
neinar ýkjur, að héraðið sé fagurt.
Blómleg og vel hirt bændabýli
báðu megin við ána og fjöllin sem
skjólveggir sitt til hvorrar handar.
Áður en við fórum frá Akureyri
kom tillaga um að fara í ríkið og
kaupa vín. Gunnar og Tryggvi
voru með, við Árni á móti og neit-
uðum, en það var ekki tekið til
greina. Gunnar og Try^gvi keyptu
2 flöskur hvor en við Ámi 1 hvor.
Ég hefi oft síðar á ævinni furðað
mig á því að þeir Gunnar og
Tryggvi skyldu halda að okkur
áfengi, en sjálfsagt hefir það verið
af hugsunarleysi því báðir voru
þeir góðir drengir og án efa var það
þeim að þakka að við urðum ekki
hýrulausir eftir sumarið. Eitthvað
vorum við búnir að smakka á veig-
unum áður en við komum að
Grund og bflstjórinn lét ekki sitt
eftir liggja, hann sagðist keyra bet-
ur ef hann fyndi á sér. Dómgreind-
in hefur skjátlast við áfengið. Við
fórum þess á leit við húsráðendur
að fá að skoða kirkjuna, sem er án
efa eitt fegursta guðshús á landinu.
Magnús á Grund var þekktur
maður um allt land fyrir snilli sína
á öllum sviðum. Hann kostaði
bygginguna á kirkjunni og slíkt af-
rek vinna ekki nema einstaka
menn. Ekki man ég mikið um
kirkjuskoðunina, nema að ég
skrifaði nafnið mitt á vegg uppi í
klukknaportinu í tuminum. Nú
tók púrtarinn að svífa á menn og
gerðust menn ölvaðir. Þetta var í
fyrsta sinn að ég smakkaði áfengi
og þótti mér það mjög vont. Þegar
við höfðum skoðað kirkjuna var
okkur boðið kaffi og þáðum við
Matthías Hallmannsson.
það en ég hefði betur afþakkað
það góða boð....
Húsakynni voru þama afar
glæsileg. Ég hafði aldrei séð neitt
því líkt. Stórar stofur fullar af dýr-
indis húsgögnum, við vomm auð-
vitað í okkar bestu fötum, en varla
þættu það fín föt nú til dags.
Gunnar gekk fyrstur og tók af
sér skóna í anddyrinu og auðvitað
fórum við eins að. Á einum veggn-
um milli tveggja dyra tók ég eftir
ákaflega fallegum spegli, líklega
um 1/2 fermetri að stærð ídökkum
viðarramma með stórri hillu fyrir ^
neðan. Þarna sátum við og drukk-
um kaffi og átum meðlæti sem var
ekki skorið við nögl. Ekki man ég
hve lengi við sátum en loks kom að
því að menn bjuggust til brottferð-
ar. Einhver okkar, sennilega
Gunnar eða Tryggvi buðu borgun
fyrir veitingarnar, en við það var
ekki komandi.
Ég hafði farið úr skónum eins og
hinir og látið þá við vegginn undir
þessum dásamiega fagra spegli-
Nú beygði ég mig, tek annan skó-
inn ætla svo að rísa upp en um leið
og ég er risinn upp til hálfs lendir
hausinn á mér undir hillunni og við
það hrekkur hillan upp af krókn-
um sem hún hékk á og spegillinn,
var áfastur við hilluna losnaði
einnig og allt heila kramið hrynur i
gólfið, þarna sem ég stóð.
Þetta var voðalegt, ég átti ekki
peninga nema rét fyrir uppihaldi
og kostnaði við að komast suður.
Eitthvað var ég að reyna að biðja
fyrirgefningar, en það var allt
einskisvirði á móti þessum ættar-
gripi. Gunnar bauð einhverja pen-
ingaþóknun en fékk þau svör að
þetta hefði verið einn elsti gripur-
inn þar á bæ, og væri þvf raunveru-
Iega ekki hægt að meta hann til
Þou gefo svip glerougun fró okkur
GleraugnovGrslun K^flovíkur
Hafnorstraeti 27, Ketlovík - Sími 3811
214-FAXI