Straumar - 01.04.1930, Side 67

STRAUMAR
61
Einarsson erindi liér i Reykjavík, sem svo nefndist og vakið
hefir mikla athygli. Scra Sigurður tók þar til athugunar sögu
og viðgang hins evangeliska trúboðs, alt frá trúboðsfrömuðin-
um VVilliain Carcy (um 1800) og fram á vora daga. þá sýndi
hann muninn á allri aðstöðu kristniboðsins i Austurliindum
eins og hún er nú, miðað við fyrri tíina og studdist þar einkum
við fundarskýrslur liins merkilega trúboðsfundar i Jerúsalem
1928. Er það sýnt, að þrátt fyrir gífurleg fjárframlög og mik-
inn mannafla, hcfir þó kristin trú unnið ótrúlega lítið á, og að
fjárframlög og trúboðsáhugi fer nú þverrandi, einkum i Ame-
ríku, sem verið hefir tiilögudrýgst til þessa.
En aðalþrándinn i götu kristniboðsins taldi liann vera
þverrandi virðingu austurlandabúa fyrir vesturálfumönnum og
vestrœnni menningu. Ilefði ófriðurinn 1914—1S fœrt austur-
landabúum heim sanninn um siðleysi, grimd og vesaldóm
kristinna þjóða og veitt áliii þeirra það sár, er elcki myndi gróa.
Samtímis fœri nú vorhugur vaknandi sjálfstæðis um liinar
austrænu þjóðir, og lífsgildi hinna fornu menninga og trúar-
bragða sýndi sig að vera enn máttugt og lifandi, er fjötrum og
einangrun væri af þeim svift. Myndu þær því illa þola vesiræna
íhlutun og áhrif, þar sem þeim væri oftast beitt í gróðaskyni á
hinn auðvirðilegasta hátt, ekki síður kristniboðinu en öðru.
Fyrirlesarinn benii einnig á, að cina austurlandaþjóðin,
þar sem kristnin útbroiðist nú í réltu hlutfalli við fólksfjölgun,
sé Japan, en þar sé það innlendur frömuður, Dr. Kagawa, scm
jafnframt er álirifaríkur jafnaðarmaður, sem beiti sér fastast
fyrir trúboði. Um dr. Kagawa, sem alment er kallaður í Japan
„Kagawa hinn helgi“, birtist grein i næsta tbl. Strauma.
Erindið var að öllu leyti hið fróðlegasta og merkiiegasta,
sai' og alvöruþung ádeila á vestræna menningu og misnotkun
■auðvaldsins á ölhun andlegum verðmætum, sem orðið hafa
eign þessara þjóða.
Kristindómur og kosningar. Við bæjarstjórnarkosningar i
Reykjavík í jan. s. I. sást nýtt fyrirbæri i íslenzkri stjórnmála-
baráttu og fremur ógeðslegt. Rlöð þeirra manna, sem eru verðir
sérhagsmunasteínanna i þjóðmálum, hófn allmikla ofsókn á
hendur frjálslyndum mönnum og jafnaðarmönnum og sökuðu
þá um guðlast, kristindómsfjandskap og margar aðrar þungar
sakir. Voru greinar þessar óhemju vremnar og fleðulegar í
garð auðborgara, og þótti höfundum, sem hjá þeim einum væri
sannan kristindóm að finna. Einn þeirra, Sigmundur Sveinsson,
höf. Dœmalausrar kirkju, kunni frá þremur persónum að
segja úr sögu alls mannkvns, sem honum fanst mestu hafa af-
rekað um andlega og líkamlega velferð þess, og helzt saman
að jafna. Voru það Jesús frá Nazaret, Jón Ólafsson og Ólafur