Almanak alþýðu - 01.01.1930, Blaðsíða 75

orðum: „Því að heilögum anda og oss hefir
litist'1 (Postulasagan XV., 28.). Þessi tegund
einstaklingssannfæringar um smekk guðs og
skoðanir getur samt sem áður ekki staðist sem
grundvöllur neinnar stofnunar. i þessu hafa
einmitt helztu vandkvæðin legið, sem mót-
mælendur hafa átt við að stríða: Nýr spámaður
gat haldið því fram, að opinberun hans væri
upprunalegri en forgöngumanna lians, og það
er engin átylla til í viðhorfi mótmælendatrúar,
sem fái ógildað þá staðhæfingu hans. Af þessu
leiddi, að trú mótmælenda sundraðist í aragrúa
sértrúarflokka, sem tróðu hver öðrum um tær;
og það er ástæða til að gera ráð fyrir því,
að eftir hundrað ár muni kaþólskan verða hinn
eini fuiltrúi kristindómsins, sem nokkurs gæti.
í kaþólsku kirkjunni hefir innblástur af því
tagi, sem postularnir nutu, fastan samastað; en
það er viðurkent, að fyrirbrigði, sem eru dá-
lítið svipuð guðlegum innblæstri, geti alt eins
vel verið innblásin af djöflinum, og hlutverk
kirkjunnar er að greina þar á milli, alveg á
sama hátt og það er verkefni listasérfræðings
að þekkja upprunalegt Leonardo-málverk frá
eftirlíkingu. Á þenna hátt verður opinberunin
stofnuninni undirorpin og sniðin til þannig, aö
hún falli í ljúfa löð við kirkjuna. Bersýnilega
verður réttlætið um leið undirorpið stofnuninni.
Réttiæti er það, sein kirkjan geldur samþykki
sitt, óréttlæti það, sem hún geldur ekki sam-
þykki. Sá hluti réttlætishugmyndarinnar, sem
nokkurs gætir í reyndinni, er þannig réttlæting
á andúð hjarðarinnar.
Þess vegna virðast hinar þrjár mannlegu
71