Almanak alþýðu - 01.01.1930, Blaðsíða 107

fjórða hluta launa sinna til uppeldis barninu
eða einhverja upphæð, sent dómarinn ákveður.
Mér var sagt frá skrítnu atviki: Kona nokkur
kendi manni einum barn sitt. Hann vildi ekki
meðganga og kallaði vin sinn til vitnis. Vinur-
inn reyndi að verja manninn tneð þvi, að kona
þessi væri ekki við eina fjölina feld; hann
sjálfur hefði t. d. lika átt mök við hana. „Jæja“,
sagði dómarinn; „þið getið þá 'oáðir saman
greitt meðlagið með barninu", og við það stóð.
Auðvitað eru í RússJandi ýmsar samvixkulausar
konur, sem misbrúka lögin um barnsmeðlög
likt og fráskildar konur hér í Ameríku gera.
Sumar konur hafa jafnvel fundið upjt á því og
þótt það hagkvæmt að nefna til í réttinum all-
marga menn, sem liver um sig gæti verið faðir
bamsins! Aðrar, sem hyggnari eru, krefja sjálf-
ar litinn hóp manna um meðlagið og fá það
þannig greitt frá mörgum.
Hjónaslciinaðir í Rússlandi eru jafnvel enn
auðveldari en giftingar, því að við giftinguna
verða bæði hjónaefnin að vera viðstödd. (Þó
var mér sagt, að í Ukrainu gæti annað hjóna-
efnanna látið skrásetja hjónaband, og síðan er
það tilkynt hinu, og ef það ekki hreyfir mót-
mælum innan ákveðins tima, öðlast hjónabandið
lagagildi.) Skilnað aftur á móti getur hvort
hjónanna um sig fengið óháð hinu. Kona getur
komið ein inn á ZAGS (skrásetningarskrifstoí-
una), sagt skrifstofumanninum, að hún vilji fá
skilnað, og hann er veittur henni, venjulega á
fáum mínútum. Skilnaðurinn er skrásettur; henni
er fengið lítið skjal, og vegabréf hennar (en
það bera allir á sér, hvar sein þeir fara) er
103