Almanak alþýðu - 01.01.1930, Blaðsíða 104

þjóðfélagið ásaint báðum foreldrunum beri á-
byrgð á Iífi og velferð bamanna. Menn og
konur rnega lifa saman eins lengi og Jieiin
þóknast án þess að láta skrásetja sig sern
hjón, og þar sem efnahagsástæður ráða engu
um val makans (því að enginn á neitt), iná
svo segja, að fjöldi manna og kvenna lifi í
„frjálsum ástum“ í réttri merkingu þeirra orða.
„Kommúnistar" liafa tilhneigingu til að álíta
siðgæðisgriliur i siíkum málum torgaralegar og
„ómarxistiskar“, og stúika með gamaldags hugs-
unarhætti i þessum efnuin iná ganga að íivi
visu að vera köiluð „borgaraleg" af biðli, sein
hún stuggar frá sér fyrir of nærgöngula áleitni.
(Orðið „borgara!egur“ er notað sem skammar-
yrði í Rússlandi um alt það, sem er óþægi-
legt og mótstætt stéttarvitund og stéttarstjórn.)
Hins vegar verður því þó ekki neitað, að
sérstakar, fjárhagslegar ástæður vaida nokkru
um sambúð karla og kvenna í Rússlandi. Vegna
húsnæðisvandræða í stórborgum Rússiands iifir
fjöldi fólks í hjónabandi til að liafa herbergi,
hluta úr herbergi eða að eins hálft rúm.
Þessi húsnæðis-hjóiiabönd eru ýmist skrásett
eða ekki. Þegar lijón skilja, iendir því annað
hjónanna oft í stökustu vandræðum með að fá
einhvers staðar inni, og mörg hjón halda sam-
liiinu áfram eingöngu sökum húsnæðisvandræða.
Amerísk stúlka í Moskva sagði mér t. d„ að
hún hefði verið talsvert „skotin" i ungum
mentamanni rússneskum, sem gekk mjög á
eftir henni, þar tll húu komst að því, að hann
heiði skiiið við konu sína, látið henni eftir
húsrúm það, sem þau höfðu, og siðan orðið að
100