Almanak alþýðu - 01.01.1930, Blaðsíða 89

skipulagstilraunir í þessu efni. Einstakir menn
stóðu fyrir þeim tilraunum. í Danmörku var
byrjað á reglulegum póstflutningum árið 1624.
Cijöld fyrir þessa flutninga voru tiltölulega
mjög há og mjög mishá eftir vegalengdum.
Hér á landi voru t. d. bréfburðarmenn (bréfa-
karlar), sem fluttu bréf milli sveita og lands-
fjórðunga, og var þeim oftast goldið eitthvert
lítilræði fyrir, þótt ekki væri neitt fast verð á.
Þegar samskifti þjóðanna ukust með bættum
samgöngum og vaxandi verzlun, fundu menn til
þess, að sending bréfa og muna þurfti að ganga
greiðar en verið gat, ef inargir einstaklingar
sáu um flutninginn og ekkert skipulag eða sam-
hengi var í starfsemi þeirra. Þetta leiddi til
þess, að rikin fóru að skifta sér af málinu
vegna hagsmuna þegna sinna, og varð alls
staðar lausnin sú, að ríkin tóku póstflutningana
i sinar hendur. Nauðsyn almennings krafðist
þess, að þessi merkilega starfsemi væri ekki í
höndum einstakra manna.
Það var samt ekki fyrr en undir miðja 19.
öld, að skipulag póstmálanna tók að þokast í
áttina til þess, sem nú er. Fram til þess tírna
höfðu burðargjöld verið há og margs konar
viðbætur og aukagjöld eftir því, hve langt
sendingin átti að fara. 1 Danmörku, sem er
þó lítið land, gat burðargjald innanlands undir
alment bréf komist upp i 42 skildinga. Það
jafngilti tæpum 90 aurum; en eftir verðgildi
peninga þá og nú hefir það eflaust gilt eins
mikið og 4 —5 kr. gera nú. Menn fundu til þess,
að þetta var óheppilegt. Það var of dýrt fyrir
85