Almanak alþýðu - 01.01.1930, Blaðsíða 111

að líta eftir ungbörnum, gefa brjóstbörnum að
sjúga o. s. frv.
Þá er og annað, sem gerir verkainannakonum
í Rússlandi auðveldara að vinna fyrir sér, en
það er, hve vinnustúlkur fást fyrir litið kaup.
Þetta er þó að sumu leyti ilt, því að i Rúss-
landi er fjöldi af vinnustúlkum og barnfóstrum,
sem eru mjög lítið greindar og fákunnandi til
ailra verka, og eru flestar þeirra sveitastúlkur.
Því er líka haldið fram, að sálfræðileg áhrif
þess að hafa porsónuíega þjóna séu ill fyrir
siðgæðisliugsjónir manna i ríki öreiganna.
Vinnustúikur þessar eru allar í sérstöku verk-
lýðsfélagi og verndaðar með tryggingum, sem
vinnukaupendur liorga, hafa tveggja vikna frí
á ári með fullu kaupi, fá vinnuföt og skaða-
batur, ef þeim er sagt upp vistinni, svo að
þótt laun þeirra séu mjög lág (10—15 dollarar
á mánuði*)), njóta þær þó fullrar verndar þjóð-
félagsins. Þetta lága kaup gerir það að verkum,
að jafnvel lágt launaðar konur, sem vinna í
verksmiðjum eða í skrifstofum, hafa efni á að
hafa vinnustúlku til að gera heimilisstörfin og
líta eftir börnunutn. En sú húsmóðir, sem ekki á
því fleiri börn, en hefir vinnukonu, má búast
við fyrirlitningu og að vera kölluð „borgari"
og „sníkjudýr". „Kommúnista“-flokkurinn er
mótfallinn því, að konur þær, sem í flokknum
eru, hafi vinnukonur, nema þeim sé algerlega
ómögulegt að vinna starf sitt utan húss án þess.
Á hinn bóginn halda aðrir, sem vilja fá að
*) Hér miðar höf. við kaup vinnustúlkna i Ameriku, sem
er mjöfí hátt saman borið við fsland, 50—70 dollarar á
már.uði (225-315 kr.).
107