Morgunn - 01.12.1997, Qupperneq 30

Sannanir fyrír lífi eflir dauðann
rannsóknir, þá eru vísindamenn í vonlausri sjálfheldu
varðandi eðli hennar og meiningu. Framlífsrannsóknir
sem framkvæmdar eru með lifandi fólki geta ekki leitt
okkur lengra. Margt fólk mun halda áfram að yfirgefa
líkami sína og fólk við þröskuld dauðans mun halda áfram
að skýra frá sýnum ífá heiminum fyrir handan. En ekkert
þessara fyrirbæra mun raunverulega segja okkur hvað, - ef
þá nokkuð,- mun eiga sér stað efitir kláran líf-fræðilegan
dauða líkamans. NDR og SVD, auk annarra skyldra
fyrirbæra, eru mikilvæg við framlífsrannsóknir á sama
hátt og fýrirbæri dulsálarfræðinnar eru almennt mikilvæg.
Þau sýna að það eru til einhverjir þættir innan hugans sem
vísindi og sálarfræði geta ekki útskýrt... a.m.k. ekki á
beinan lífeðlisfræðilegan hátt.
Því miður er engin leið til þess að vita hvort þessir
þættir hugans lifa raunverulega af dauðann eða hvort þeir
bara „deyja“ með líffræðilegri eyðingu líkamans.
Svo, ef að rannsóknir á meðal lifenda geta ekki veitt
okkur beinharðar sannanir fyrir framlífi, hvar erum við þá
stödd í þessum málum? Við erum enn stödd við þau
fyrirbæri sem vöktu áhuga fyrstu dulrænu rannsókna-
mannanna fyrir nær 100 árum síðan: Tilfelli, sem benda
til beins sambands við hina látnu.
Framhald.
Þýð. : G.B.
28 MORGUNN