SunnudagsMogginn - 16.05.2010, Side 51

16. maí 2010 51
magnlausir af áhyggjum af því að vera hvorki frægir né
ríkir.
Ég er ekki á móti listheiminum, ekki frekar en á móti
félagi verslunarmanna, en þetta er sama tóbakið. Sömu
lögmál gilda. Mér finnst að til að listamaðurinn hafi sam-
félagslegt gildi þurfi hann að standa fyrir utan sam-
félagið.“
Ekki feiminn við að vera persónulegur
Myndlistarmaðurinn Sigurður Guðmundsson segist fá al-
veg jafnmikið út úr því að skrifa bók sem þessa, verkefni
sem tók mörg misseri, og því að skapa myndlist.
„Sem myndlistarmaður fæ ég listræna fullnægingu við
að skrifa svona bók. Mér finnst eiginlega enginn munur á
því hvort ég dansa pínulítinn ballett – sem ég kann ekki
en myndi samt dansa, hvort ég skrifa eða geri myndlist –
sem ég kann ekki heldur. Hver hefur vit á ástarmálum?
Mér finnst áhugavert að ganga inn í heim þar sem eru
engin nöfn, engar skilgreiningar eða flokkanir. Í bókinni
er fyrirbæri sem ég kalla viturt dýr. Það rennur á lykt og á
bragð, veit ekkert vitsmunalega hvert það er að fara, en
veit tilfinningalega hvað það ætlar sér. Bókin er eiginlega
óður til þess að lifa eftir innsæinu. Áhugaverðasta innsæið
er mállaust og hefur ekkert myndrænt form.“
Sigurður segist ekkert vera feiminn við að gangast við
því að nafnlausi sögumaðurinn í bókinni hans sé hann
sjálfur. „Ég er ekki feiminn við að vera persónulegur. Mér
finnst skemmtilegast að vera heiðarlegur. Rétt eins og
dýrin í bókinni upplifði ég það að vera spagettí og ný teg-
und af kæfu.
Þessi bók er mikilvæg fyrir mig, gefur mér ákveðið
dvalarleyfi á, fyrir mig, nýju tilfinningasvæði. Fyrir mig er
það kannski það eftirsóknarverðasta, þó að kannski að-
eins lítill minnihluti lesenda fíli það. Að þessu leyti eru
listamenn ólíkir stjórnmálamönnum sem eru varla til án
fjöldans hylli.
Ég var spurður af nýútskrifuðum myndlistarnemum,
sem ég hitti í gær, til hvers ég væri í myndlist. Ég sagðist
vera í gulrótarækt til að geta haft gulrót sem teymir mig
áfram frá einum degi til annars, þessa gulrót sem lætur
mig hlakka til að vakna á morgnana. Ætli það sé ekki að-
almálið fyrir þann sem skapar að búa þessa gulrót til aftur
og aftur? List er aldrei hugmyndafræði; hugmyndafræði
er nauðsynleg í pólitík, en ekki í listum. Mín list getur
ekki verið fingur sem bendir mannkyninu á hvert það eigi
að fara.“
Morgunblaðið/Einar Falur
Verkið Fragment, 1969-2010, er gefið út í nýju upplagi í til-
efni sýningarinnar í i8. Þetta er fyrsta ljósmyndaverk Sig-
urðar og var upphaflega hluti af verkinu Landslag, en var síð-
ar kallað Self Portrait.
Study for Horizon, 1975
Hommage a Grieg, 1971.
„Ég get ekki gert nein verk án þess að vera að
miðla að reynslu minni,“ segir Sigurður Guð-
mundsson. Hann er hér á sýningu sinni í i8 galleríi
en þar eru ljósmyndaverk frá áttunda áratugnum.
Sýning á ljósmyndaverkum eftir Sigurð Guðmundsson frá
áttunda áratugnum, Situations og önnur ljósmyndaverk
1970-1982, opnaði í i8 galleríi við Tryggvagötu á föstudag.
Sýningin er hluti af dagskrá Listahátíðar í Reykjavík.
Á henni er úrval rómaðra ljósmyndaverka Sigurðar frá
þessum tíma, en þrátt fyrir að hann einbeitti sér þá að ljós-
myndamiðlinum sækja verkin í skúlptúr og ljóðlist, auk per-
formanslistar. Þessi verk voru unnin undir áhrifum frá Flúxus
og konseptlist. Þau sýna gjarnan aðstæður þar sem lista-
maðurinn er einskonar staðgengill fólks í ólíkum uppá-
komum. Sagt hefur verið um þessi verk, sem eru mörg hver
afar vel kunn og má finna í söfnum víða í Evrópu, að í þeim
sameinist lýrík, húmor og þunglyndi.
Verkin koma flest úr fórum listamannsins. Í sumum til-
vikum er um að ræða „artist-proof“ en önnur eru tilbrigði við
kunnari verk eða skissur.
„Þetta er ákveðin kæfa, allt af sama meiði,“ segir Sig-
urður við blaðmann. „Hér eru árásargirnd og uppgjöf, póesía
og tíminn, meira að segja rómantík.“
Úrval ljósmyndaverka frá
sjöunda áratugnum