Birtingur - 01.01.1959, Blaðsíða 11

hinn margumtalaði atómskáldskapur ? Ég fékk ofurást á orðinu ,,bíti“
með einföldu íi og orti ljóðið þess vegna. Allir ritdómarar luku lofsorði
á þetta kvæði, þú meðal annarra, svo að þið hafið vonandi fundið eitt-
hvað í því sem ég hef ekki séð.
Hvers vegna heldurðu að þú hafir byrjað að yrkja órimað?
Að einhverju leyti fyrir áhrif frá Steini, býst ég við. Annars gerðum
við Borgar bróðir minn margar tilraunir á eigin spýtur með órímuð ljóð
kringum 1941.
Orti Borgar mikið?
Hann gerði það framan af ævi, þangað til hann festist í Tómasi — þá
hætti hann. Honum fannst eitt skáld lélegast allra leirbullara sem uppi
höfðu verið á íslandi: það var ég.
Þú varst áðan að tala um draugsskap. Heldurðu í alvöru, að það sé eitt-
hvað hinum megin?
Ætli það sé ekki bara hérna megin ?
Stefán Hörður horfir lengi í gaupnir sér, segir loks: Það er einhver
ógurlegur kraftur sem fer af stað þegar maður deyr.
Ranglátt væri að láta Stefán Hörð einan um að dæma frumsmíð sína, svo
hranalega sem hann gerir það. Glugginn snýr í norður er hreint ekki
ómerkilegt byrjandaverk, þótt kverið beri eins og flestar kvæðabækur frá
þeim tíma merki kreppunnar sem skollin var á í íslenzkri ljóðlist. Höfund-
urinn stendur augsýnilega á krossgötum. En hann hefur gert sér grein
fyrir hinni vandasömu stöðu sinni sem nýliða í listinni, og meira en það:
mér virðist augljóst nú, að hann hafi þá þegar verið búinn að brjóta
glugga á suðurvegg, séð úr honum yfir nýja Ijóðakra og aukizt við það
öryggi og sjálfstraust. Ég tek með varúð kaldhæðnislegri skýringu hans
á Ijóðlínum eins og þessari: ,,ég á voldugasta sprota í heimi“ eða: „ilmur
blóms míns fyllir vit mín.“ Við þessa nýju útsýn gætu Stef og Serenade
verið ort, einnig Haustið kom á gluggann og f nóttinni.
Fimm árum síðar sendi Stefán Hörður frá sér aðra ljóðabók sína, Svart-
álfadans. Á þessum fimm árum hafði mikið verið hugsað og rætt um
Ijóðlist í hópi ungra skálda og áhugamanna um skáldskap, og hinum
veðurgleggstu var orðið Ijóst að að fór stormur í íslenzkri ljóðlist. I
Svartálfadansi leggst Stefán Hörður á sveif með frumherjum nútíma-
ljóðsins og færist við það allur í aukana. Svartálfadans rná hiklaust telja
meðal markverðustu Ijóðabóka sem hér hafa kornið út eftir stríð. Stefán
Hörður hefur flýtt sér hægt við ljóðagerð síðastliðin átta ár. En þau
fáu ljóð sem eftir hann hafa birzt í tímaritum benda til þess, að hann
hafi öll þessi ár haldið áfram að kanna gróðurlendi hinna nýju ljóð-
heima. Mér lízt svo sem fáir muni honum fróðaiá um þau efni hér á landi
nú um stundir.
Birtingur 9