Birtingur - 01.01.1959, Blaðsíða 78

því svo fyrir, að ég var hér? Var þetta gagnvart mér einum eða var ég
settur í samband við einhvern annan? Ég hataði hann svo mér lá við
köfnun. Og eftir dálítinn tíma var það svo einhver annar, sem ég heit-
aðist við í huganum. Og enn reyndi ég að grufla upp hvar ég hefði hitt
hann, hvernig hann liti út, um hvað við hefðum talað þá og hvað hann
hefði sagt við mig.
— Hugsaðu ekki meir um það, sagði Agnieska — ekki tala um það. Hugs-
aðu um hvernig það verður á morgun. Við verðum tvö ein. Þú kemur til
mín og ég tek þig í fangið og þá hættirðu að hugsa um þetta. Þú hugsar
hvorki um herbergið né fangelsið né yfirleitt neitt af því, sem þér er
illa við. Ekkert skiptir neinu máli nema við tvö og sá stutti tími, sem
við eigum til morguns. Er það ekki?
— Jú, Agnieska. En hver getur það hafa verið? Kemst ég aldrei að því?
— Vonaðu, að þú komist aldrei að því. Hvað kemur hann þér við? Ætl-
arðu að hefna þín?
— Nei, nei .. . Mig langar bara að sjá hann, þó ekki væri nema andar-
tak. Bara að horfa framan í hann augnablik. Ekki annað. Ég held það
mundi skýra margt í mínu eigin lífi, ef ég fengi að sjá hann. Kanske
meir að segja allt. Stundum finnst mér það. Og ég vildi gefa allt til þess.
— Mig líka?
— Já, þig líka.
— Þá er það gott, að þú færð aldrei að sjá hann. En nú verðum við að
fara.
— Strax?
— Ég verð að lesa eitthvað.
— Agnieska.
— Hvað er það, elskan?
— Ef ég hefði þig ekki, mundi ég ekki kæra mig um að lifa. Þú ert það
eina, sem ég stóla á. Þú og ekki annað. Mér finnst ég hafa fullan rétt til
að hugsa svona. Ef þú værir ekki, mundi ég gera allt til að fara í hund-
ana, svo mér þætti aldrei framar vænt um neinn, treysti aldrei neinum
og hætti að finna til. Án þín er lífið hérna megin við rimlana engu meira
virði en hinumegin. Skilurðu það?
— Já, en hættu nú að hugsa um það. Hugsaðu um morgundaginn.
— Gott.
— Lofaðu mér, lofaðu því að hugsa bara um morgundaginn, að láta þér
ekki einu sinni detta hitt í hug. Lofarðu því?
— Já.
— Viltu fylgja mér heim? i
— Spyrðu að því?
Þau risu á fætur og héldu í átt til sporvagnsstæðisins. Skógurinn var
76 Birtingur