Birtingur - 01.01.1959, Síða 81

— Skrúbbinn. Hún er ekki mikið fyrir það.
— Auðvitað ekki með þér. Með nágrannanum, eða hvað?
— Hugsa sér ef hún vildi lofa mér —
— Lofa þér að þefa?
— Lofa þér að halda á sér?
— Þú getur beðið mömmu þína að láta þig fá . ..
— Orðaðu það við hana; kanske er hún svolítið góð við þig!
— Hún getur ekki neitað nokkrum manni!
— Hjartagóð er hún.
— Það var af svona góðgæti, sem Michalowski fékk heila klabbið.
— Sýfilis líka ?
— Og lekanda?
— Hreyfðu þig ekki, hvíslaði Agnieska — hreyfðu þig ekki ...
— Svona kroppur er hreinasti fjársjóður.
— Og svona fætur eru ekki á hverju strái.
— Hvað heitirðu, barnið mitt?
— Spermesíta.
— Er hún ekki löguleg?
— Og varirnar — maður gæti týnst í þeim.
— Ég skyldi juða alla nóttina.
— Della og vitleysa.
— Ég þekki hana. Halló, litla mín! Manstu nóttina í Zakopane?
— Var það þá, sem úrið þitt hvarf?
— Yndisleg stúlka!
— Hvaða ánægju hefur maður af því?
— Láttu ekki hugfallast! Maður gerir bara eins og spörfuglinn, sem
fyljaði merina.
— Reistu hausinn.
— Hausinn get ég sko vel reist. En það er verra að fá hinn til að rísa!
— Lestu bara yfir honum þrjár Avemaríur, þá ...
— Hvað þá?
— Þá geturðu að minnsta kosti fengið þér eina skák.
— Er það hann, sem ætlar að fylja hana, þessi sláni?
— Það er bara hann gagni henni, svona rindill.
— Spurðu hann!
— Ungi maður, hvernig farið þér að því?
— Á ég að lána yður rninn?
Það var hneppt upp tölu.
— Það skaltu ekki gera. Einu sinni lánaði ég kunningja mínum minn í
brúðkaupið hans og sjáðu hverju hann skilaði.
— Ég sé ekki svo mikið sem vörtu!
— Einmitt!
Birtingur 79