Birtingur - 01.01.1959, Qupperneq 65

Hún gekk í veg fyrir hann og snéri lyklinum í skránni — Það er bai’a
að þú finnir hann, sagði hún. Síðan setti hún föður sinn með valdi niður
í stól og tók af honum hattinn. — Það er sko ekki hlaupið að því. Og
þrasið í þér gagnar heldur ekki. Hann drekkur aftur á morgun. Láttu
hann í friði.
— Hvers vegna?
— Hann er svo einmana.
— Hvers vegna?
— Hann er ástfanginn.
— Hann á foreldra, heimili og systur.
— Nei, hann á ekkert nema kvölina.
— Hvaða kvöl?
— Það kemur honum einum við.
— Á ég þá að sitja rólegur og bíða meðan sonur minn veltist um á
knæpum? Faðirinn reis á fætur og seildist eftir hattinum. Hann lamdi
í borðið. — Nú er nóg komið! sagði hann. — Nú fer ég og sæki hann með
valdi.
— Sækir, endurtók Agnieska. — Heim þar sem mamma liggur sívolandi
og þú situr með blýantinn og reiknar út hvernig þú gast keypt sextíu
lítra af vodka fyrir launin þín fyrir fimmtán árum og að nú hrökkva þau
ekki einu sinni fyrir tuttugu litrum. Heim þar sem har.n hefur ekki svo
mikið sem hornkrók útaf fyrir sig. Heim til foreldra, sem skilja það ekki
enn þann dag í dag hvernig þau hafa farið að því að lifa saman tuttugu
dauðans leiðinleg ár. Heim þar sem enginn munur er gerður á krossinum
og mynd Stalíns svo maður veit naumast hvað er hvað. Er þetta heim-
ilið, sem þú ætlar að bjóða honum?
Hann þagði og sat kyrr og álútur. Hann spennti greipar um hné sér svo
fast að hnúarnir urðu hvítir eins og á múmíu.
— Hvað á ég að gera? sagði hann eftir stundarþögn. Hann tók hattinn
og lagði hann aftur frá sér. — Hvað á ég að gera? sagði hann aftur.
— Ég vil ykkur ekki nema vel.
t— Láttu það ekki á þig fá, sagði hún. — Á sunnudaginn ferðu í veiði-
túr. Ég skal fara og leita að Grzegorz.
Hún fór frarn á ganginn, klæddi sig í kápuna og stakk lyklinum í vas-
ann. Faðirinn sagði biðjandi:
— Vertu fljót ... Guð minn góður, bara að sunnudagurinn færi að nálg-
ast ...
— Ef stúlkan hans skyldi koma, sagði Agnieska — þá biddu hana að
skilja eftir boð.
— Agnieska, sagði faðir hennar — heldurðu að hún komi nokkuð?
Hún stansaði í dyrunum. — Nei.
Fíirtingur 63