Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.04.1919, Page 30

10
TIMARIT hJÓDRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA.
II.
“Einhvers staðar sver hann sig í ættina.”
Til fjallanna rei’ð eg' rneð ökumagns eimi,
Sem ofmælið kveður in prúðustu í lieimi,
En óyndis-svefn yfir samdveljum lá —
I rúminu andspænis brúðgumi og brúður
Mér bjuggu þar lijá.
Og þeim gat enn vel-lynt ein vökunótt saman —
Þú vítir mig kannske um þarfleysu gaman
Ef nýgiftra íhjónaspor liöguðu ei þér.
En, vinur, ]>ú dænrir það vægara bráðurn
Og veizt lrvað eg' fer.
En jafnskjótt og fjallsbrún í lyfting sér laurnar
í ljósmálsins lrilling, senr framtíðar draumar,
Ilarrn reis upp við gluggamr og starandi stóð,
Með frárrurna augunr og fögnuð á vörum
Senr flytti lrann ljóð :
“Þó sérhver rnirrn evrir og fjárlrlutur færi
í ferð þessa eyddur. það margborgað væri
Og ei til að sakna, að sjá þessa dýrð!”
Err mygluðu svefnauga lrorfði að horrum
Hver hengibrún ýrð.
Eg rrafni lrarrs gleymdi. En erlerrdis alinn
Ilarrn íslerrzkur var þó. En f jallið og dalinrr
1 ættjarðar vordýrð lrann aldreigi sá,
1 bliklita vitrun frá hinrni, á hlaupum
Að hug-dýpis blá.
En barninu ]rorpsins og búarrda á völlunr
Svo brá við þá heimkvöð frá íslenzkum fjöllum,
Err vissi ei lrvaðan. En lrvort rnvndi lranrr
Ei göfga þá tungu, þá sögu, þá söngva
Er sólbraut 'þar ranrr?
X
O