Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.04.1919, Side 56

36
TlMARIT bJóÐRÆKNISFÉLAGS ISLENDINGA
ekkert til fyrirstöSu, að hér væri
um Indíána aS ræSa. Hins vegar
er þess ekki aS vænta, aS Islend-
ingar kynnu aS gera greinarmun á
Eskimóum og Indíönum, þeir eru
svo líkir hvor öSrum og litu komu-
menn ])á sömu augum; þeir skoS-
uSu þá líldega frémur dýr en
menn og gátu ekki fengiS af sér
aS kynnast þeim frekar. Því er
þaS vel mögulegt, aS Skrælingj-
arnir á Yínlandi hafi veriS Indí-
ánar, en þeir á Marklandi Eskimó-
ar. Nöfnin, sem iiöfS eru eftir
drengjunum frá Marklandi, hefir
William Thalbitzer taliS, aS geti
veriS og séu líklega Eskimóa-nöfn,
en ]>aS er þó varla mikiS byggj-
andi á þeim; þau eru auSsjáan-
lega mjög afbökuS. ÞaS getur
mér varla skilist, aS sjálft orSiS
Skrælingi sé af eskimóiskum upp-
runa, eins og hann heldur fram.
En lýsingin á Skrælingjunum í
sögunni og viSureignin viS þá er,
þegar á alt er litiS, eitt af merki-
legustu atriSunum og ef til vill
sýnir bezt, aS hér sé verulega um
sögulega atburSi aS ræSa. En
nákvæmlega verSur staSa 'land-
anna ekki ákveSin eftir því.
Og þaS verSur liún heldur varla
af lýsinguim landslags og lands-
kosta. Því hefir veriS haldiS
fram, aS landslýsingarnar í sög-
unni væru svo úr garSi gerSar, aS
auSvelt ætti aS vera aS finna staS-
ina samkvæmt þeim. 0g liver er
svo árangurinn? Nálega allir,
sem um máliS liafa skrifaS, hafa
hver sína skoSun, einkum aS því
er StraumsfjörS og Iíóp eSa Vín-
land snertir. ÞaS virSist nokkurn
veginn samkomulag um þaS, aS
Helluland sé Labrador, einkum
norSurhluti þess, en Markland
annaShvort suSurhluti Labradors
eSa öllu heldur Newfoundland.
Og þaS er varla efamál, aS þaS sé
rétt; þar er tæplega um lýsinguna
aS villast. Hellur og refir eru
einkennilegir fyrir Labrador, en
skógar og dýr fyrir Newfound-
land, og voru þar þó meiri skógar
meSfram austurströndinni fyrr-
um en nú. Þar sem segir, aS siglt
hafi veriS í svo og svo mörg dæg-
ur, þaS greiSir ekki úr málinu, því
aS í fyrsta lagi er ekki alveg víst,
hvort hér sé heldur um tólf eSa
tuttugu og fjórar stundir aS ræSa,
og livort sem væri, hlýtur aS vera
eitthvaS bogiS viS þær tölur.
Áttavísunin er heldur ekki ætíS
sem ábyggilegust, enda hætti forn-
mönnum viS aS telja norSurátt
nokkuS til norSausturs; er líklega
sú ástæSan til nafnanna Eystri- og
Vestri-bygS á Grænlandi. En eitt
af því merkilegasta meS tilliti til
staSaákvörSunar er greinin í þætt-
inum um sólarganginn í skamm-
deg'inu á Vínlandi og skal vikiS
aS því síSar. Og svo eru loks vín-
berin og hveitiS; þaS hefir löngum
veriS þrætuepliS. Þó aS sjálf-
sprottin vínber hafi aS vísu fund-
ist svo norSarlega sem í Nova
Scotia á síSari tímum, þá verSur
þaS þó varla tekiS sem sönnun
fyrir því, aS þau hafi þroskast
þar á þeim tíma, sem hér getur
um. Alment er taíiS, aS þau muni
víst ekki liafa vaxiS norSar á
ströndinni en í Massacliusetts, eSa
ef til vill Maine. Og ef liér er því
virkilega um vínber aS ræSa, þá
yrSi aS leita Vínlands þar; en nú