Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.04.1919, Qupperneq 63

VINLANDSFBRDIRNAR.
43
um og sagðir voru á Yínlandi; þó
•ómögulegt sé að sanna, að sjálft
Vínlandsnafnið stafi frá 'þessum
sögnum, er liins vegar ekki ólík-
legt, að þegar þær urðu kunnar á
Islandi, hafi þær verið settar í
samband við Vínland og því litað
nokkuð lýsingarnar á því og lík-
lega verið orsökin til þess, að ‘hið
góða’ var bætt við nafnið, því það
er ekki upprunalegt, þar sem
hvorki Adam né Ari hafa það. En
þó mi Nansen þannig skoði Vín-
land skröksöguland, neitar hann
því ekki, að íslendingar og Græn-
lendingar hafi komist til megin-
lands Ameríku. Sögnin um fund
Leifs, segir hann, verði ekki rakin
lengra en til 13. aldar, en það sé
margt í Eiríks sögu, Grænlend-
ingaþætti og víðar, sem sé órækt
vitni um ferðir til Ameríku, og
því sé full ástæða til þess að skoða
Iielluland og Markland sem veru-
leg lönd, er fundin hafi verið þar
vestra, og þó hann reyni ekki að
staðfæra þau nánar, virðist hann
helzt ætla, að þeirra sé að leita á
Labradorströndum. En það er
undarlegt, að hann skuli telja með-
al sannana fyrir landafundunum
tilgátuna um uppruna lacrosse-
leiksins. Árið 1904 kom Norð-
maðurinn Ebhe Iiertzherg fram
með þá skoðun, að það mundi vera
náinn skyldleikur milli norræna
knattleiksins og lacrosse-leiksins.*
Nó var það talið af amerískum rit-
höfundi, sem rannsakað liafði
málið, að lacrosse mundi komin
upp meðal Indíána við St. Lawr-
vncefljótið og hreiðst þaðan út
*) “Nordmændenes gamle Boldspil”, 1
Historiske Skriftcr Tilegnede Ludvig Daae,
Kristiania 1904, bls. 186—220.
um Ameríku. Því þótti Hertzberg
ekki ólíklegt, að Islendingar kjmnu
að hafa kent Indíönum þeirn, er
þeir komust í kynni við, knattíeik,
og væri það uppruni lacrosse-
leiksins. En nú eru menn ekki á
einu máli um það, livernig nor-
ræni knattleikurinn hafi verið.
Dr. Björn Bjarnason var þar ann-
arar skoðunar en Ilertzberg, og
liafa menn alment hallast að skoð-
un Björns. Tilgáta Hertzbergs er
því ekki einungis ósönnuð, hún er
jafnvel harla ólíkleg.
Einn af þeim, sem ritað hafa
gegn Nansen, er William H. Bab-
cock, amerískur lögf ræðingur;
hefir hann um langan tíma lagt
stund á þetta mél, einkurn í sam-
bandi við fornar sagnir um eyjar
og lönd í úthafinu og gömul kort.
Bók lians, Early Norse visits to
North Aemrica, kom út árið 1913.
Hann vegur efnið vel og setur það
fram skilmerkilega. Hann leggur
litla áherzlu á Grænlendinga þátt
og hallast helzt, að skoðunum
Storms, og tilgátur sínar setur
hann frarn með varkárni. Honum
þykir líklegast, að Þorfinnur hafi
lagt út á Baffinsflóann frá eyjum
þeim, sem liggja fyrir landi þar
sem Godthaab er nú, og siglt það-
an í suður unz hann kom að Lahra-
dorströndum, sem þeir nefndu
Helluland; vegna eyja og skerja,
sem þar er krökt af, liafi þeir svo
siglt langt frá landi suður eftir,
þar til þeir komust til Newfound-
land, er þeir liafi kallað Mark-
land, og sé Avalon-skaginn líklega
Bjarney, þó aðrar eyjar geti þó
komið til greina. Þaðan liafi svo
verið farið til Nova Scotia, og