Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1940, Page 50

28
TIMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
1 djúpi var leitað hins dýra stáls,
og dáðar ritningar norræns máls—
þau blys okkar ættarbands.
Er Heimir leitaði húss við þý,
í hörpunni Áslaug þá grét á ný—
og klofnaði kynstofn vors lands.
Að einn sé vor kynstofn, var kjörorð þitt—
en kynja torsótt þó reyndist hitt,
að brúa það breiða haf.
En sambönd náskyldra sálna’ um heim
og systkina handtök í álfum tveim
var guð sá, er ávöxt gaf.
Þú tókst á stundum hið tæpa vað,
og trúðir fastlega að gæti það
til farsældar lýði leitt.
Þín kenning var: Áfram og uppá við.
Þú öllum nýgræðing veittir lið.
1 drengskap var æfinni eytt.
Þú dáðir sjáandans draumalönd,
á dagsverkið lagðir þó gjörva hönd—
varst skáld og skipstjóri í senn.
Er hrannir risu á bæði borð
þér brá ei, né mæltir þú kveifarorð,
svo deyja’ aðeins miklir menn!
Nú löngu er horfin vor landnáms öld—
með lífinu borguð vor hinstu gjöld—
og fent í flestallra spor.
En þökk sé þeim tíma, er þig oss gaf
og þá hina aðra, sem báru af—
hið liðna vestræna vor.
Eg kveð þig ei aðeins sem kæran vin—
eg kveð þig einnig sem fallinn hlyn
í heima og héraðs skóg.
Og hver mun—utan míns heima ranns—
nú hlúa’ að þeim neistum í anda manns,
sem einveran ein er ei nóg?—
Gísli Jónsson