Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1948, Síða 64

46
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
Malone var í Cornell fram í apríl
1917. Þá voru Bandaríkin komin í stríð
við Þjóðverja og gekk Malone í her-
inn. Var hann fyrst senclur í herfor-
ingja-skóla (Officers Training Camp)
í New York, og eftir þriggja mánaða
þjálfun var hann gerður að fyrsta liðs-
foringja (lst. Lieutenant) í landhern-
um. Ári síðar varð hann kapteinn í
hernum í Frakklandi.
Að stríðinu loknu — í febrúar 1919
— fékk Malone lausn frá herþjónustu
og fór þá aftur til Chicago til að ljúka
doktorsprófi. Varð hann doktor í ágúst-
mánuði 1919 fyrir ritgerð er nel’ndist
“Studies in English Phonology”, og
prentuð var í Modern Philology XX.,
og XXIII. 1923 og 26.
IV.
Vorið 1919 sótti Malone um ferða-
styrk af American Scandinavian
Foundation til að fara til Islands.
Hann fékk styrkinn og náði í Gullfoss
í New York degi áður en að hann átti
að fá doktors diploma sitt í Chicago,
Eftir tíu tólf daga ferð var Gullfoss
kominn til Reykjavíkur, en þá voru
svo rnikil húsnæðisvandræði í bænum,
að Malone fékk sig hvergi inni. Eftir
tíu daga dvöl á hóteli í Reykjavík
komst hann loks í santband við Eirík
Einarsson alþingismann og bankastjóra
á Selfossi, sem bauðst til að taka hann
til sín. Hugði Malone gott til að fara í
sveitina, en jretta gat ekki orðið þá þeg-
ar vegna þess, að þá var enn verið að
byggja Útibú Islandsbanka á Selfossi
og Eiríkur bjóst til að búa í hinu nýja
húsi. Varð það þá úr, að Eiríkur kont
Malone fyrir niðri í Kaldaðarnesi hjá
Sigurði Ólafssyni, fyrrverandi sýslu-
manni, og fjölskyldu hans. Þar sat Mal-
one tvo mánuði í góðu yfirlæti og tók
nú fyrir alvöru að bera sig eftir íslensk-
unni. Þegar hann kom, hafði hann tal-
að dönsku aðeins.
'Eftir tvo ntánuði í Kaldaðarnesi var
húsið á Selfossi tilbúið, fór Malone þá
þangað og var þar fram í febrúar 1920.
Á Selfossi bjó líka aðstoðarmaður Ei-
ríks við bankann, Guðmundur Guð-
mundsson, með konu sinni, sem var
húsfreyja staðarins, dóttur Eyfuru, og
föður sínum séra Guðmundi Helga-
syni, einhverjum hinum lærðasta
manni, sem Malone hitti á Islandi.
Kveðst Malone líklega hafa Iært meira
af honum en nokkrum öðrum manni
á íslandi, enda fór honum nú óðurn
lram að lesa og tala málið. Las hann
meðal annars Islendinga sögurnar með-
an hann var þar, og þegar hann fór
þaðan hafði hann týnt niður dönsk-
unni í svip og talaði eingöngu ís-
lensku.
1 febrúar fóru þeir Eiríkur og Mal-
one ríðandi til Reykjavíkur, þriggja
daga ferð. Nú fór Malone að lesa ís-
lensku við háskólann, tók alla tíma hjá
Nordal, sem hann gat. En húsnæðis-
leysið var enn samt við sig, og setti
Nordal þá áskorun í blöðin til að
reyna að fá menn til að liýsa þennan
ameríku fræðimann. Bar þetta þann
árangur, að Pétur Hjaltesteð á Sunnu-
hvoli, sem þá var góðan spotta innan
við bæ nálægt Laugavegi, tók hann
upp á sína arma, og lét hann hafa her-
bergi hjá sér. Þar bjó Malone fram í
júlí 1920, þegar hann hvarf alfarinn af
Islandi.
Auk tímanna í háskctlanum vilcli
Malone nú fara að vinna að lýsingu
þeirri á hljóðfræði íslenskrár tungu,
sem hann hafði ætlað sér að safna til
meðan hann væri á Islandi. Vísaði
Nordal honum á þann sem þetta skrif-