Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1948, Síða 100

82
TIMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ISLENDINGA
N. Dak.; B. Eastman, Akra, N. Dak.; Wm.
Benedictson, Mountain, N. Dak.; Thorbergur
Thorvardarson, Cavalier, N. Dak.; Dr. Ágúst
Blöndal, Winnipeg, Man.; Miss Ingibjörg
Bjarnason, Winnipeg, Man.; Loftur Mathews,
Winnipeg, Man.; Guðmundur Lambertsen.
Glenboro, Man.; Ásgeir Ingimundarson Blön-
dal, Reykjavík, Island; Mrs. Guðrún Johnson,
Rugby, N. Dak.; Próf. Thomas Thorleifsson,
Grand Forks, N. Dak.
En svo eru líka altaf nýir að bætast við, og
fylla skarðið sem hinir fráföllnu hafa gert í
félagahópinn, þó að þau skörð verði aldrei
fylt að fullu, né bætt upp. En með hjálp og
aðstoð margra góðra manna og kvenna lifir fé-
lagið og dafnar, og færist fram á braut, til enn
meiri og nýrri framkvæmda.
Á liðnum árum hefir mörgu marki verið
náð. Gaman væri að telja þau upp, en tími
leyfir ekki. Og ekki er þess heldur þörf því
önnur takmörk hafa verið sett, er hinum
gömlu var náð sem vér verðum nú að keppa
að, í stað þess að líta um öxl, að því sem liðið
er. Liðin saga er búin saga. Vér bætum engu
inn í hana. En saga framtíðarinnar er enn i
tilúningi, og er það verk okkar, ekki að fuli-
gera hana, en að fylla inn nokkra kafla, sem
enn er ekki búið að ganga frá að fullu.
Eg vil drepa á eitthvað af því sem gerst
hefir, og fara örfáum orðum um það sem
framundan er, það sem enn bíður fram-
kvæmdar og visa því síðan til þingsins til ráð-
stöfunar og fullkomnunar, og hvetja þingheim
til starfs á þeim grundvelli sem hann bendir
til.
Eins og menn vita, og eins og eg mintist á,
fór forseti félagsins séra Valdimar J. Eylands,
lieim til íslands s. 1. sumar til ársdvalar þar
og unir sér þar vel, eins og bréf hans bendir
til. Sem vara-forseti tók eg stjórn nefndarinn-
ar að mér, og með hjálp nefndarmanna, hefir
tekist að halda nokkra fundi og að afgreiða
sum efni, sem lágu fyrir, en eg er hræddur um
að æði margt liggi enn fyrir sem þingið verður
að taka upp og ræða, og gera samþyktir um.
Eitt sem forsetinn var búinn að sjá um og
ráðstafa, áður en hann fór heim til Islands, var
það, að ráða umboðsmann í fræðslumálastarf-
semi, sem átti að verða íslensku kenslu til-
raunum hér í Winnipeg að liði, og að stofna
eða að endurreisa skóla og félög út um lands-
bygðir, þar sem engir skólar voru, eða starfið
lagst niður. Nefndinni tókst að ráða Mrs.
Hólmfríði Danielson, sem hefir unnið að
þessu verki með miklu kappi, af mikilli alúð,
og með aðdáanlegum dugnaði og áhuga. Hún
hefir gert sér þrjár ferðir til Riverton, og sex
til Gimli, til Lundar þrisvar, og Glenboro,
Baldur, Árborg og Viðir, einu sinni, auk þess
að vera hjálpsöm hér í Winnipeg, þar sem
Mrs. Ingibjörg Jónsson er formaður skólans og
hefir rekið hann með frábærri alúð og sam-
viskusemi, eins og kennararnir allir hafa gert,
sem hafa tekið þessa kenslu að sér. Mrs. Dan-
ielson kemur inn á þing seinna með skýrslu, en
eg vil aðeins bæta þvi við, að hún hefir
stofnað, auk skólanna á Gimli og Riverton,
“Study Clubs” á báðum stöðum meðal full-
orðinna, sem hafa tekist með afbrigðum. Auk
þess hefir hún verið í stöðugum bréfavið-
skiftum við fólk á þessum fyrnefndu stöðum,
og fleirum, jafnvel við deildina í Seattle á
vesturströndinni. Eg vil þakka Mrs. Daniel-
son fyrir þetta ágæta starf hennar, og veit að
þingheimur tekur undir með mér er hann
heyrir skýrslu hennar.
Einnig vildi eg þakka öllum kennurum út
um bygðir, sem hafa tekið þetta fræðsluverk
að sér, og svo vil eg líka, síðast en alls ekki
sízt, þakka Mrs. Ingibjörgu Jónsson, og með-
kennurum hennar hér í Winnipeg fyrir skóla-
rekstur hennar. Eg vona að oss takist að við-
urkenna starf þeirra allra á einhvern góðan
og viðeigandi hátt seinna. Þeir eiga það allir
marg skilið, þó að þeir verði fyrir hnútu kasti
af og til frá mönnum sem ekki fylgjast með
og ekki vita hvað er að gerast.
Agnes Sigurðsson námssjóður
Eins og kunnugt er, er Miss Agnes Sigurðs-
son enn við nám austur í New York, og gerir
ráð fyrir að vera svo búin að fullkomna sig i
sumar, að hún geti komið fram í hljómlista
höllinni miklu í New York, Carnegie Hall.
Auk þess hefir hún ráðgert að fara ferð til
íslands, en þó helst til Reykjavíkur, til þess
að íslendingum heima veitist tækifæri að
njóta hljómlistar fegurðar og hæfileika henn-
ar.
En til þessa tveggja fyrirtækja, og til undir-
búnings til þeirra, auk námsins sem eftir er,