Heimilisritið - 01.02.1944, Qupperneq 21

„Hvað á þetta skylt við morð-
ið?“
„Costello er snillingur í að smíða
ýmiskonar rafmagnsáhöld“, sagði
Andy. „Það var einmitt vindla-
kveikjarinn hans sem- kom mér á
sporið — og líka pappaaskjan sem
lá á borðinu í svefnherbergi Ens-
tons. Hafið þér hana?“
„Já, hún er einhversstaðar
hérna í næsta herbergi — ég skal
láta koma með hana“.
. Kestry greip símann og von-
bráðar var honum færð askjan.
Andy greip skammbyssuna og lét
hana í öskjuna. Hún var alveg
hæfilega stór.
„Þeir gáfu honum þessa byssu í
öskjunni". sagði hann.
„Og svo skaut hann sig — án
þess að vita hvað hann gerði?“
sagði Kestry háðslega
„Já, einmitt“, svaraði Andy.
"Hann hafið ekki hugmynd um,
hvað hann var að gera“.
„Nei, heyrið þér, vinur vors og
blóma — nú held ég að ímyndun-
araflið sé að leiða yður í gönur“,
sagði Kestry kaklhæðnislega,-
„Komið með mér í kaffi“, sagði
Andy. „Eg veit um nýjan stað,
sem gaman er að koma á“.
„Jæja, kannske“. Kestry greip
hatt sinn. Þeir géngu út á götu og
tóku leigubíl.
Andy sagði bílstjóranum hvert
hann ætti að fara. Bíllinn nam
staðar fyrir framan hús nokkurt
í Park Avenue. Þeir tóku lyftuna,
og Andy átti, einhver orðaskipti
við lyftudrenginn, sem Kestry
heyrði ekki hver voru.
Japanskur, skrautbúinn þjónn
opnaði fyrir þeim.
„Lögreglan“, sagði Andy og ýtti
honum til hliðar. Hann var kom-
inn í einhverja vinnustofu, áður
en nokkur gat stöðvað hann.
Ivestry gekk í humátt á eftir hon-
um, mjög undrandi, og japanski
þjónninn kom í ofboði á eftir.
„Fyrirgefið — Costello er ekki
heima“.
Andy svaraði engu. Hann horfði
í kring um sig í herberginu og varð
starsýnt á gamalt skrifborð, sem
var bæði slitið og bramlað. A því
lá kefli með rafmagnsvír, skrúf-
naglar og margvísleg verkfæri.
Andy dróg út skúffunrnar, í þeim
voru ýmiskonar verkfæri. Ein
skúffan var læst, en Andy braut
haná óhikað upp með járnfleini,
sem hann fann í einni skúffunni. .
Þegar hann hafði brotið upp
skúffuna dró hann upp úr henni
nýja skammbyssu. Hún var ná-
kvæmlega eins og sú sem Enston
skaut sig með. Andy tók í gikk-
inn nokkrum sinnum. Svo lét hann
hlaupið vísa upp að öðru auganu
á sér o'g tók í gikkinn.
„Svona hefur Enston einmitt
haldið á byssunni", sagði hann.
„Hvað í dauðanum eigið þér við
]9
HEIMILISRITIÐ