Heimilisritið - 01.02.1944, Qupperneq 32

lét hann fá afrit af plaggi þéssu,
auðsjáanlega í því skyni, að hann
skyti því til okkar, araerísku
fréttamannanna. Sendisveitin er
ekki vön að gera sér slíkt óraak
okkar vegna af sjálfsdáðum. Huss.
sera bráðlá á, fréttum handa I. N.
S., flýtti sér þangað, en ég labb-
aði yfir í Ríkisþingið, sem átti að
koma saraan klukkan þrjú í Kroll-
óperuhúsinu. í plaggi þessu og
riokkrum raunnlegum athugasemd-
um, sem Neurath lét fylgja, fengu
sendiherrarnir alla söguna um það.
að þýzkar hersveitir hefðu farið
inn í Rínarlöndin í morgun.
í skjalinu segir, að Loearno-sátt-
málinn hafi „fallið úr gildi“ við
fransk-rússneska samninginn. að
Þýzkalaiul telji sig því ekki lengur
bundið af honum og „því hefur
þýzka stjórnin tekið á ný í sínar
hendur fullt og óskorað drottin-
vald í hinum afvoþnuðu héruðum
Rínarlanda“. Næst gerir Hitler
snoturlega tilraun að kasta ryki í
augu friðarvina Vesturveldanna,
manna eins og Londonderry. Ast-
oranna og lávarðanna Lothians og
Rothermere. Og því skyldi honum
ekki takast það, eftir það sem gerð-
ist 21. maí? Hann lagði til, að gerð
yrði „friðarskrá“ í sjö liðum, „til
þess“, segir í plagginu, „að girða
fyrir allan efa um fyrirætlanir
stjórnarinnar og gera öllum ljóst,
að hún tók til þessara ráða eingöngu
í varnarskyni og jafnframt til þess
að túlka hina stöðugu þrá hennar
og viðleitni til að friða Evrópu
---------“. Þessi tillaga er fals eitt
og blekking. og ef nokkur mann-
dómur væri í mér og amerískri
blaðamennsku yfirleitt, myndi ég
segja það í skýrslu minni í kvöld.
En mér er ekki ætlað að tjá
skoðun ríkisstjórnarinnar.
í síðasta friðarboði sínu býrðst
Hitler til að gera tuttugu ög fimm
ára griðasáttmála við Belgi og
Frakka með ábyrgð Breta og ítala,
bjóða BeJgum og Frokkum að af-
vopna belti báðum uiegin landa-
mæra þeirra og Þýzkalands, að
gera griðasáttmála við nábúa sína
í austri og loks að ganga aftur í
Þjóðabandalagið. Hve einlægni
Ilitlers er hrein, má marka af því,
að hann stingur upp á að afvopn-
uð séu belti báðum megin landa-
mæranna. Með því væru Frakkar
neyddir til að ónýta Maginot-línu
sína, sem á að vera þraukvörn
þeirra gegn þýzkri árás!
Ríkisþingið var sett stundvís-
lega klukkan þrjú, og loftið var
þrungið meiri eftirvæntingu en ég
hef vitað áður. Auðsjáanlega hafði
þessum útvalda lýð i þingsætun-
um ekki verið skýrt frá atburðun-
um, en þeir vissu, að eitthvað var
á seyði. Sendiherrar Breta, Frakka,
Belga og Pólverja voru fjarver-
andi, en Dodd var þar og ítalski
sendiherrann. Blomberg hershöfð-
ingi, hermálaráðherra. sat hjá
30
HEIMILISRITIÐ