Heimilisritið - 01.12.1947, Blaðsíða 27

llann réri af öll-
um kröftum
gegn straumi og
stormi, en bát-
urinn valt og
lientist til og frá
og hvarf lolcs
sjónum nt í
sortami ...
Haukur er þess
reiðubúinn að
leggja lifið í
sölurnar til þess
að bjarga henni,
sem hann elskar.
fólkið mundi hann ekki öðruvisi.
Það var eins og skugga brygði
fyrir á andliti hans þegar hann
leit til fljótsins, og sársauka-
kenndar endurminningar frá
löngu liðnum dögum lifnuðu á ný
í huga hans. Hann rýndi gegnum
regnið og þokuna þangað til
hann kom auga á þökin á næsta
bænum hinum megin við fljótið.
Hvernig skyldi vera umhorfs þar
núna? Því að enda þótt ekki
væri lengri leið en fljótið milli
þessara nágrannabæja, hafði
hann ekki stigið fæti sínum þar
yfirfrá síðustu tuttugu og fimm
árin. Hvannnur og fólkið þar var
algerlega horfið út úr Hfi hans.
Örlögin höfðu nú einu sinni á-
kveðið, að þannig skyldi það
vera. Það hafði ekki verið sárs-
aukalaust, en hver var hann, að
hann reyndi að brjótast á móti
vilja forsjónarinnar?
Og þó var það bróðir hans,
sem bjó í Hvannni. Eldri bróðir
hans .. . Foreldrar þeirra höfðu
búið í Hvammi, en hann hafði
ekki litið föðurleifð sína augum
síðan liann fór þaðan fyrir mörg-
um árum, því að bölvun haturs-
ins hafði reist óyfirstíganlegan
múr milli þeirra bræðranna.
Þetta var ástæðan til þess að
Sigurgeir hafði aldrei verið
hamingjusamur. Þrátt fyrir það
HEIMILISRITIÐ
25