Heimilisritið - 01.12.1947, Blaðsíða 56

stöður þeirrar bókar eru þær, að
aðferðir beggja séu heldur lítils-
virði, og sjálfur uppgafst ég og
varð veikur af þrevtu.
Þó að ótrúlegt sé, fannst inér
þetta borga sig. Rannsóknarstof-
an mín á þakinu leiddi af sér
ævintýraleg ferðalög í framandi
löhdum, og bókin mín varð víða
kunn. Eg flutti fyrirlestra um
þetta efni, og skrifaði margar
greinar um niðurstöðurnar af
rannsóknum mínurn. Eg minnist
margs, sem af þessu hlauzt, og
sumt af því var skemmtilegt en
sumt óskemmtilegt. Einu sinni,
er ég var að ávarpa fjölmenna
læknasamkomu í Chicagó, sá ég
meðal áheyrenda William Thom-
as Belfield, en hann hafði kennt
rannsóknir á þvagi við Rush
læknaskóla. Við hittumst á eft-
ir, og hann heilsaði mér alúðlega
og sagði: „Þér hafið lagt allt
þetta á yður, án þess að ætlast
til nokkurra launa“. Og mér virt-
ist hann vera hreykinn af þess-
um fyrrverandi nemanda sínum.
Daginn eftir skrifaði hann mér
hlýlegt bréf. Þetta er ein af mín-
um ánægjulegu endurminning-
uín.
Ég fór eftir aðferðum Stein-
achs. Ég gaf út skýrslur um nið-
urstöður mínar. Því miður varð
ég að játa, að þær gáfu ekki til-
efni.til mikillar bjartsýni. Lík-
urnar fyrir fullkominní yngingu
voru ekki miklar. Ég sendi
Steinaeh blaðið með . þessari
skýrslu. Ég vissi að hann var
framúrskarandi vísindamaður,
og ég var sannfærður um að
hann myndi skilja það, að ég
hlaut að gefa skýrslu samkvæmt
reynslu ininni. Steinach mun
liafa lesið greinina, og eftir það
lét hann sem liann vissi ekki að
ég væri tih Mér sárnaði þessi
framkoma hans, en við því var
ekkert að gera. Ég fann sannleik-
ann og týndi Steinaeh.
Nú eru mörg ár liðin síðan
yngingatilraunir voru efst á
dagskrá, svo að nú ætti að vera
orðið auðvelt að dæma þær hlut-
drægnislaust. Ég legg til, að orð-
ið „ynging“ sé alltaf haft innan
gæsalappa. i\Iér finnst að réttara
myndi vera, að kalla þetta „örf-
un“. Orðið „ynging“ er villandi
og skapar áreiðanlega skakkar
hugmyndir um ástand það, sem
af aðgerðum þessum hlýzt, hjá
þeim sem fremur láta leiðast til
hrifningar en íhvgli.
Rannsóknir Claude Bernard,
Brown-Séquard og Voronoffs
léiddu í Ijós, að uppsprettu æsk-
unnar er að finna í inrirennslis-
kirtlum. Þess eru dæmi, að græð-
ing ungra kirtla í gamlan lík-
ama veldur því, að eyrnd ellinn-
ar hverfur, vellíðan æskunnar,
sem er löngu fvrnd, kemur aftur,
stundum evkst hárvöxtur, hör-
54
HEIMILISRITIÐ