Heimilisritið - 01.06.1948, Síða 12

hérna í plássinu. Það er dálítið
af leynilögreglumanni í þér! Það
er alls ekki ómögulegt að þú
kunnir að hafa upp á þorpara
þeim sem framdi innbrotið í búð-
ina. Svo er bezt að þú byrjir í
starfinu strax á morgun Toll-
þjónninn mun gefa þér allar
nauðsynlegar leiðbeiningar“.
Sölvi bliknaði, en af því að
skuggsýnt var orðið, tók sýslu-
maðurinn ekki eftir því. Hann
flýtti sér að lofa öllu fögru. Hon-
um var lífsnauðsyn að gera allt
sem sýslumaðurinn krafðist af
honum. Ef hann brygðist, mundi
hann aldrei fá Fríðu og færi sjálf-
sagt í fangelsi. . ..
„Skrítinn náungi, en þó eru
töggur í honum!“ sagði sýslu-
maðurinn við sjálfan sig um leið
og hann lokaði dyrunum.
„Hvern fjandann viltu með
hann þorparann þann arna!“
sagði Henrik kaupmaður ergi-
lega þegar sýslumaðurinn kom
aftur inn í stofuna.
„Hann á að taka við embætt-
inu af tollþjóninum“, svaraði
sýslumaðurinn.
„Annað hvort ertu að gera að
gamni þínu eða þú ert orðinn
vitlaus!“ sagði kaupmaðurinn.
„Veiztu eklvi að Sölvi er þjófur
ofan á allt smyglið?“
„Líka þjófur?“
„Já, en annars var hitt meira
en nóg! Það var Sölvi og enginn
annar sem brauzt inn í búðina
hjá mér í fyrra! Fríða kærastan
hans trúði konu minni fyrir því
eitt sinn. Þær eru frænkur. Og
Fríða er að reyna að vinda sig
út úr því öllu saman. Hún vill
gjarna fá Sölva í svartholið til
þess að losna við hann“.
Sýslumaðurinn varð ákaflega
alvarlegur á svip.
„Og svo hefurðu verið að
drekka með honum“, sagði kaup-
maðurinn og benti á kvartelið.
„Það er ekki annað en vatn í
því“, sagði sýslumaðurinn. „Eg
var gabbaður“.
„Þetta eru vandræði“, taut-
aði kaupmaðurinn um leið og
hann dró fulla flösku upp úr
vasa sínum og bauð sýslumann-
inum að súpa á. „Nú hefur hann,
þorparinn sá arna, fengið vopn
í hendur gegn þér og hann mun
sjálfsagt nota sér það“.
„Þú segir satt“, sagði sýslu-
maðurinn og var nú allt í einu
orðinn ákveðinn. „Einmitt þess
vegna skal hann fá tollþjóns-
stöðuna. Það er sjálfsagt bezta
lausnin á málinu. Við erum í
raun og veru allir í sama báti“.
TVEIM dögum seinna vogaði
Sölvi að heimsækja Fríðu.
„Sæl vertu, elskan mín!“ sagði
hann eins blíðlega og honum var
unnt, en þegar hún sá hver kom-
inn var, skellti hún hurðinni í
10
HEIMILISRITIÐ